Смеењето често се смета за знак на блискост во врската бидејќи може да ги ублажи конфликтите и да ја продлабочи поврзаноста. Но, не секој хумор е добронамерен. Понекогаш низ шега се провлекува скриено непријателство и потреба за доминација. Психологот Марк Траверс тврди дека пасивни форми на презир, како што се сарказмот и задевањето, често се маскираат зад реченицата „Па тоа беше само шега!“, но сепак можат да остават длабоки емоционални последици.

Ако му имате кажано на партнерот дека некоја тема, на пример, вашиот изглед, работата или семејството, ви е чувствителна, а тој сепак продолжува да се шегува на таа тема и потоа ве обвинува дека сте „пречувствителни“, тоа не е безопасно задевање. Тоа е начин да се потцени вашата непријатност и да се игнорираат вашите граници. На тој начин партнерот покажува дека му е поважна сопствената забава отколку вашите чувства и дека користи хумор за да задржи контрола. Ако по таквите коментари се чувствувате засрамено или нападнато, тоа е знак дека не станува збор за игра, туку за манипулација.

Сарказмот понекогаш може да биде забавен, но ако прерасне во главен начин на комуникација, особено ако е повеќе насочен кон вас отколку споделен со вас, тогаш често се работи за прикриена фрустрација и непријателство. Реченици како „Секако дека заборави, тоа е типично за тебе“ можеби ќе предизвикаат смеа, но под површината се крие понижување и избегнување одговорност.

Кога партнерот користи хумор пред други луѓе за да привлече внимание или да се прикаже како забавен, а притоа ве изложува на непријатни или лични коментари, тоа не е рамноправност. Можеби другите ќе ја сфатат шегата како невина, но ако вие се чувствувате засрамено или повредено, тогаш вашето чувство е сосема оправдано. Ако постојано сте мета на шеги, а немате простор да кажете како се чувствувате, тогаш хуморот станува оружје, а не средство за поврзување, заклучува Траверс.

Извор