Стануваме сè посвесни за последиците од игнорирањето на менталното здравје, особено кога станува збор за децата и тинејџерите. Експертите со години предупредуваат дека емоционалната сила не значи потиснување на чувствата или криење зад маската на рамнодушноста. За среќа, стигмата околу посетата на психолог полека исчезнува, а сè поголем број деца и млади луѓе бараат помош за подобро да се разберат себеси и светот околу нив.

А што, всушност, се случува кога детето ќе влезе во ординацијата на терапевтот? И што е уште поважно, за што точно се жали кога зборува за својот однос со родителите? Експертите за ментално здравје и врски ги откриваат најчестите поплаки што ги кажуваат децата за време на терапијата.

„Чувствувам дека ме осудуваат за моите избори“

Според психологот д-р Алина Золдброд, една од најчестите поплаки на децата и младите луѓе е чувството дека нивните родители ги осудуваат затоа што не ги исполнуваат нивните очекувања.
Децата често избираат училишта, активности, па дури и професии врз основа на желбите на нивните родители, а не на своите.

„Моите родители се обидуваат да го контролираат секој аспект од мојот живот“

Терапевтот д-р Глорија Брејм често слуша поплаки од возрасни деца кои сметаат дека нивните родители сè уште премногу ги контролираат. Во случајот на мајките, ова обично се однесува на прекумерна вклученост во животот на возрасните деца, дури и кога тие долго време се независни. Кај татковците, поплаките обично се однесуваат на емоционална дистанца, ригидност и недостиг на емпатија. Овој стил на родителство може да доведе до тоа децата во зрелоста да имаат ниска самодоверба, негативна слика за себе и страв од донесување одлуки.

„Тие ме игнорираат и ме задушуваат во исто време“

Многу деца чувствуваат парадокс: родителите не обрнуваат внимание на нивните потреби, но во исто време се многу строги и контролирачки.

Д-р Брејм вели дека децата често опишуваат ситуации во кои:

-родителите не ги слушале нивните чувства
-не поминале квалитетно време заедно
-желбите на детето не биле важни.

Некои истакнале дека татковците сакале да го прават само она што тие го сакаат – риболов, кампување, лов, а никогаш да не присуствуваат на спортските настани или училишните претстави на своите деца.

Денес, овој проблем често се појавува во домовите каде што родителите се физички присутни, но емоционално отсутни и зјапаат во телефонот.

„Морам да бидам родител на мојот родител“

Според Мика Бокман, секоја генерација има свој поглед на родителството, но едно е заедничко за сите: чувството дека требало да бидат позрели од нивните родители.

Некои деца имаат родители кои:

-се потпираат на нив емоционално
-очекуваат децата да ги смират, организираат или водат
-не ја преземаат улогата на возрасен.

Секако, родителите не се совршени луѓе, но важно е да се препознае кога децата преземаат товар што не е нивен.

„Добив сè освен емоционална топлина“

Сидарт Кумар објаснува дека родителите честопати му обезбедуваат на своето дете материјални нешта – храна, покрив над главата, училиште, но забораваат на емоционалната поддршка. Без топлина и разбирање, детето се чувствува осамено дури и во полна куќа. Меѓусебните споредби со браќа, соученици или дури и родители, дополнително го оштетуваат чувството за самодоверба на детето, што може да остави трага во зрелоста.

„Моите родители не ме разбираат“

Сузан Алан вели дека децата се жалат на истото со години: „Моите родители не ме разбираат!“

Без развиена емпатија и способност навистина да се слушне што зборува детето, тешко е да се изгради квалитетен однос.

Добрата вест е дека, според неа, можно е да се видат огромни промени во рок од еден месец, кога родителите и децата работат заедно, за да ги подобрат комуникацијата и емоционалното разбирање.

Разбирањето е клучот за здрава врска

Терапевтите нагласуваат дека сите овие поплаки се важни и валидни – затоа што тие се искрени чувства на децата и младите луѓе. Разговорот и подготвеноста да го слушате вашето дете е првиот чекор кон поздрава семејна динамика. Менталното здравје не е табу и сè повеќе семејства го сфаќаат ова. И колку порано ги препознаваме предизвиците, толку полесно ги решаваме и градиме врска заснована на разбирање, доверба и љубов.

Извор