Децата имаат потреба од внимание, сигурност и чувство дека се важни за своите родители и за околината.
Кога тоа го нема, се појавуваат одредени обрасци на однесување кои укажуваат дека детето се чувствува игнорирано. Разни психолози и терапевти објаснуваат дека препознавањето на овие знаци е клучно бидејќи навремена реакција може да помогне детето повторно да стекне чувство на поврзаност и поддршка.
Повлекување и тишина
Детето, кога се чувствува игнорирано, може да се повлече во себе, да избегнува разговори или да се повлекува од семејните активности. Експертите истакнуваат дека децата понекогаш ја избираат тишината бидејќи сметаат дека никој не ги слуша, а таквото однесување може да доведе до чувство на осаменост.
Претерана потреба за внимание
Друг знак може да биде постојано барање внимание, дури и преку непријатно однесување. Терапевтите објаснуваат дека децата понекогаш избираат да бидат немирни и гласни затоа што тоа им е единствен начин да им го привлечат вниманието на родителите. Иако родителите можат да го сфатат тоа како непослушност, зад тоа често стои длабока потреба за љубов и прифаќање.

Емоционални промени
Децата што се чувствуваат игнорирани можат да покажуваат нагли промени во расположението, од лутина до тага, без некоја посебна причина.
Психолозите истакнуваат дека ваквото однесување честопати укажува на тоа дека детето доживува внатрешна несигурност бидејќи се чувствува невидливо. Таквите промени се повик за родителите да обрнат повеќе внимание и да дадат поддршка.
Тешкотии во училиште
Еден од сигналите дека детето се чувствува игнорирано може да биде проблем со концентрацијата или пад на успехот во училиште. Според експертите за развој на децата, недостигот на емоционална поддршка се одразува врз мотивацијата и способноста на детето да се концентрира на обврските. Тоа е честопати начин на кој децата несвесно го изразуваат своето незадоволство и потребата за внимание.
Однесување насочено кон другите
Децата што чувствуваат дека се игнорирани од родителите понекогаш почнуваат претерано да им угодуваат на другите или се обидуваат да бидат „совршени“. Тоа е обид да добијат внимание преку пофалби, иако долг временски период тоа создава притисок секогаш да бидат најдобри во сè.