Кога работев во Словенија, една колешка ме праша: „Ранко, какво училиште е тоа кога учениците се смеат?“, а јас ѝ реков: – Не знам, не сум психолог, но ако ме прашате мене, тоа е најдоброто училиште. Децата мислат дека играат, а тие всушност учат, учат да се движат, да поврзуваат информации, да набројуваат, да ја повторуваат лекцијата. Училиштето мора да биде такво за да им се врати насмевката и да немаат стрес.

А кога ќе научат преку игра, тоа ќе го помнат. Зошто? Секоја игра има мисловни процеси. Кога детеtо размислува, тоа учи. Тоа е спротивно на учењето напамет, коe се заборава.

Извор