Кога со некого не се согласуваме, тогаш најдобро го запознаваме. Тогаш ќе видиме дали слуша, колку слуша и колку етикети му лепи на соговорникот, кои ги чува подготвени во фиока. Најчесто од лични слабости, а некогаш и поради лошиот однос со соговорникот. Тогаш може да се види и каков е соговорникот сам со себе и својот живот. А и какви сме ние, сами со себе.

Зборот сече, но зборот и железни порти отвора. Дали, како општество, сме подготвени да ги подучуваме децата на вештини за комуникација? Сме имале можност со денови да слушаме и читаме парада на хистерија и агресија, етикетирање и клеветење, предизвикани со прашањето: „Зошто порано не пријавиле?“

Ако со тоа прашање (под услов да не е реторичко и здружено со осуда, омаловажување, мизогонија, негирање) почнува и завршува коментар на лаикот, тоа е сосема разбирливо. Повеќето луѓе не знаат доволно за злоупотребувачи, насилници, манипулација и измама на малолетни лица, за моќта на влијанието на наставникот над децата итн. Луѓето кои како лаици се запрашале за сето тоа, се претставени и третирани како полоши монструми од самите чинители на страшното дело. Етикетирани се како избрани злоупотребувачи. Како некој што не ја разбира жртвата, како насилници… Како некој што мрази. Како соучесници.

Како некој страшната осуда на девојчињата, поддршката за злоупотребувачот, соучесништвото и неразбирањето на жртвата ги слушнал во прашањето на ЛАИКОТ – Зошто тоа порано не го кажале? Би требало да се запрашаме, а и да се исплашиме бидејќи било масовно и не толку уочливо, а сериозно ја ограничувало слободата на изразување и на поставување прашања за тема за која не знаеме доволно. А ако не прашуваме, нема да дознаеме… Сакавме на децата да им кажеме – деца, вие слободно прашувајте ако нешто не ви е јасно и бидете поотворени кон нас. Кажете ни сè. Меѓутоа, верувам несвесно, сме додале и – за кратко ние тоа ќе го извадиме од контекст и ќе додадеме уште 9/10 на вашата приказна, па ќе ве осудиме, ако прашањето не биде по наша мерка.

Високо ниво на вештини за комуникација подразбира заобиколување на нападот без задршка. Предрасуди, навредување, поддржување. Насочување на појаснување, разбирање на незнаењето, аргументирање на ставовите во кои веруваме. Дури и моите колеги им ВИКАА на неистомислениците. Тоа е нивото на кое сме, останато во нашето општество, длабоко вкоренето, и има работа за уште 5 генерации. Случката од медиумите е земена само како пример, на која овој феномен можеме убаво да го видиме, а го има на секое ќоше.

Немојте на децата да им ја оставите без појаснување и оваа тема, за да не помислат дека се лоши ако прашале погрешна личност за нешто што не го разбираат.

Автор: Снежана Голиќ/педагог

Извор



912

X