Чувствувам дека срцето ми се крши додека гледам во нејзините крупни кафени очи, солзите ѝ течат од рабовите, очи широки, полни со надеж дека можеби, само можеби, овој пат, мојот одговор ќе биде поинаков.

– Зошто тато си замина? – праша таа.

– Те сакам. Жал ми е што тато направи избор што нè повреди кога си замина, тоа не беше твоја вина. Тој не е лоша личност, само направи лош избор кој повреди многу луѓе и навистина ми е жал што те повреди. Те сакам. Те сакам повеќе од кој било татко некогаш, бидејќи секогаш ќе те сакам најмногу – ѝ реков јас.

Тоа е она што го кажав, но она што сакав да го кажам ми се вртеше низ главата и ми го исполнуваше срцето на начини на кои толку многу ме болеше, што бев сигурна дека срцето ќе ми експлодира, а би звучело вака:

– Тато нè остави затоа што е себичен. Замина затоа што никогаш не требаше да има деца. Посакувам секој ден да може да ја види штетата што ти ја направи тебе, и на нашето семејство. Тој е ужасен изговор за човечко суштество, тој е залудно трошење на добри органи, се надевам дека никогаш нема да го видиме и искрено кажано, на сите ни е подобро сега кога го нема.

Но, како да го кажам тоа пред тие очи преполни со солзи?

Што му велите на дете кое носи половина од ДНК од личност која во вашето срце предизвикува секојдневна битка за учење да простувате? Го уверувате дека е сакано. Колку и да сакате, колку и да е длабок гневот, не зборувате лошо за таткото на вашето дете.

Ја уверувате дека тој што ѝ дал половина од ДНК не е лош човек, нема злоба во себе. Знаете дека сето тоа ѝ предизвикува болка. Но, мора да бидете искрени дека ги немате сите одговори, дека сакате да ги подобрите работите, но не можете. Давате до знаење дека е во ред да биде вознемирена и дека секогаш ќе бидете тука кога таа сака да разговара. Постојано ја потсетувате на тоа колку е прекрасна, кажувајќи ѝ дека нејзиниот татко не си заминал поради неа, или поради нешто што таа го направила.

Ѝ ја кажувате најискрената и најмоќната вистина што ја имате, а тоа е: дека ја сакате до крајот на земјата, до небото и подалеку и дека ќе го поминете остатокот од животот сакајќи ја доволно за тоа што ѝ недостига. Ја уверувате дека никогаш нема да ја оставите бидејќи секоја минута што ќе ја поминете со неа е благослов.

Ѝ кажувате дека тато можеби си заминал, но за среќа кога заминал, го оставил најдоброто од него зад себе.

Автор: Иден Стронг
Извор



912

X