Што е детскиот роденден ако не потрошиш 500 евра
Се ближи роденденот на ќерка ми, десетти, и мислев дека сака да го прослави на поинаков начин, бидејќи е првиот со два броја. Ме фати паника дали сака нешто што нема да можеме да го организираме бидејќи доцна заминавме во потрага по простор или игротека. Да напоменам, нејзиниот роденден е за еден месец! Нејзината желба беше едноставна, само најдобрите другари, сендвичи и торта! Но, не беше секогаш така…
Додека беше во градинка, славевме родендени во игротека. За крајот на мај, кога ѝ е роденден, игротеката е резервирана уште кон крајот на февруари, најдоцна во март. Затоа што се земаат предвид само две-три игротеки во кои одат нејзините другарки од регионот. И таму кружиме сите, од роденден на роденден. Секогаш си велев дека ќе поканиме другарки од градинка и блиски роднини – а секојпат на роденденот имаше триесетина деца и четириесетина возрасни.
Торта? Кој лик од цртан филм? Какви свеќички? Секоја година ги следевме нејзините желби.
Реално, никогаш не би можела да го направам сето тоа, со сите обврски што ги имам. И што е најважно, не можам да украсам по нејзин вкус. Потоа сервирање: за сите гости правев сендвичи, салати, а тоа значеше нервен слом за мене. Затоа што требаше да се направат најмалку 300 сендвичи на три плеха, три чинии салата…
Така, целиот тој процес го заменивме со кетеринг. А кога сè ќе ставите на хартија, изнајмување игротека, пијалаци, храна, торта, фотографирање (не мора) – сето тоа чини помеѓу 400 и 500 евра! Во игротека чекаш гости, правиш муабет, се грижиш да не се повреди некое дете, иако имаш аниматори, сепак, ти го организираш роденденот и некако си одговорен за целата атмосфера. Но, вие само се насмевнувате кога ќе го видите вашето дете опкружено со многу подароци. За тие евра не мислиш до пред први во месецот.
Овие наши родендени сѐ уште се смешни за нас кои сме биле присутни на такво нешто. Има мајки кои сакаат да ги воодушеват сите и да ги надминат желбите на своите миленици. Така бевме сведоци на гаснењето на свеќите на петкатна торта од замокот, која беше поголема од самото дете, кое едвај ги изгасна свеќите. Игротеката како простор не беше доволна, па аниматорите пристигнаа со гулаби, капи, карти. И кога тоа заврши, почна дискотеката со чадот. И конечно, подарок за секое дете! Околу 1.000 евра за цел роденден. Се има, се може!
Следниот роденден на едно момче беше поскромен. Само торта на три ката, скара во изобилство, децата беа малцинство во однос на возрасните. Во еден момент ми се чини дека постарите се слушаа повеќе од самите деца. Но само во еден момент. Почнаа со народни песни. А девојчињата почнаа да се виткаат и да ги пеат сите оние стихови на љубовни песни кои лесно се паметат! Ќерка ми се обиде некако да се вклучи, но повеќето од тие песни не ги ни слушнала! Каква забава за децата! Или пак беше за возрасните? Ова чинело околу 500 евра, а дури и мајката на момчето изјавила дека трошоците биле високи. А тој роденден каде што сестри заедно го прославија роденденот? Па сите деца и возрасни во двојна верзија. Две торти, двајца аниматори, двојни подароци… Па, не можам ни да кажам колку тоа значи во пари. Претпоставувате самите.
И зошто го кажувам сето ова? Се прашувам дали може да биде поедноставно? Како што беше порано – доаѓаат твоите другари, јадат сендвичи, се дуваат свеќите на тортата и излегуваат надвор да си играат? Размислувајќи така, бидејќи имаме мал стан, јас и мојот сопруг минатата година дојдовме до идеја наместо во игротека, да организираме прослава во природа со скара и дружење, децата да носат играчки, да има некоја детска музика – и тоа е забавно. Прашањата на мајките беа следниве: „Дали ќе дојде аниматор, дали ќе им биде досадно? А што ако врне? А каде е тоалетот? Има инсекти, комарци “… милион причини да укажат дека си на погрешен пат при организирањето роденденска забава. Ќерка ми се плашеше дека нема никој да дојде. И се откажавме! Немавме храброст ниту да излеземе од маѓепсаниот круг!
И тогаш сфатив нешто. Не се виновни децата, туку ние, родителите, кои паднавме во шема од која не можеме или не сакаме да излеземе. И сето тоа поради таканаречената удобност! Која ја плаќаме прилично скапо. Замислете, сите да оставиме само дел од тие пари за школување на децата, колку би собрале за десет години? Зарем сето тоа не е малку арогантно? Не сакам да продавам морал или да навредувам, само гласно размислувам – сите што уште мислат дека така треба, нека продолжат така! Но, дали тоа ги прави децата подобри луѓе, дали поради тоа ќе бидат посреќни? Зарем тоа не би го постигнале со убаво дружење со сендвичи и колачи и забава на отворено. Можеби кино! Само да не изгледа како свадба или веселба! Им се восхитувам на сите што веќе го прават тоа.
На децата им треба само игра, а изгледа нам ни е потребна помпа!
