Уморни сте, ве чека ручекот на шпоретот, а куќата е хаос. Згора на тоа, вашето дете решило да ги зачини работите со неиспровоциран бес. Звучи познато? Сето ова го гледате со неверување и се прашувате:

Што да правам сега? Како да го решам ова? Дали треба да оставам сѐ да помине, да седнам и да плачам или „терапевтски“ да го искарам детето и да го испратам во неговата соба да се смири? Да се ​​знае кој во оваа куќа треба да подготви ручек и без кого не се може. Во такви ситуации повеќето родители обично си велат дека нема да дозволат вакво нешто да се повтори и дека ќе направат сѐ за да не се се случи тоа. И како што се случува во животот, утре сè почнува одново.

Што треба да се направи во оваа ситуација?

Од каде да почнеме и на што да му дадеме приоритет?

За почеток, треба да разбереме како овие ситуации влијаат врз нашето дете и неговото однесување во иднина, неговите чувства, желби и аспирации.

Што точно се овие ситуации?

Сите оние ситуации во кои немаме контрола врз сопственото однесување, во кои сме лути, кои во моментот не можеме да ги прифатиме и сакаме да ги промениме. Кога детето прави нешто што за нас е неприфатливо, немаме контрола врз тоа како се чувствуваме и што сакаме детето да направи за да го поправи однесувањето. Тогаш најчесто критикуваме, анализираме, се плашиме, бескрајно разговараме. Тогаш, а често и не сме свесни, како родител го „играме“ стравот, заплашуваме, се закануваме, викаме, го туркаме детето без објаснување.

Најчесто на детето не му е јасно што сакаме од него, не знае што очекуваме, што треба да прави, се блокира поради искусениот страв, а често се случува засилување на негативното однесување.. Ако навистина го промените таквото однесување, тоа ќе биде краткорочно. Ваквото однесување на родителите не е развојно стимулативно за детето. Затоа првото нешто што треба да го направите е да ја исклучите сирената за стрес!

Исклучувањето на сирената за стрес е тешка задача, но не е невозможно. Од искуство знаете дека ништо не е лесно и ништо премногу тешко. Важно е да верувате и свесно да го сакате тоа.

Што се случува во нашето тело кога нашето дете прави нешто што не треба да се прави? Во тие моменти се пали сирената на стрес во нашиот мозок. Кога ќе се вклучи таа сирена, се ослободува хормонот на стрес, кортизол. Ова ја ограничува нашата способност да размислуваме логично и внимателно за дадена ситуација и за можните последици од нашите постапки во таа ситуација. Најчесто постапуваме по инстинкт. Склони сме да викаме, удираме, истураме, паѓаме, плачеме – па често изјавуваме дека детето е виновно за новонастанатата ситуација и одлучуваме да го воспитуваме во оваа ситуација со тоа што ќе го удриме по задникот.

Кои техники можете да ги користите?

Бројте до 10

Оваа техника ви овозможува да размислувате наместо непромислено да реагирате во дадената ситуација. Кога ќе го примениме ова, од центарот во мозокот каде што се обработуваат емоциите, информациите се испраќаат до делот од мозокот кој е одговорен за рационалното размислување за да се смири. Ова ни овозможува да донесеме рационална одлука за тоа што да правиме во оваа ситуација, наспроти ирационалното реагирање.

Ова е можно само кога ќе ја исклучиме сирената за стрес. И можеме да ја исклучиме со дишење. Длабоко, ритмичко дишење од стомакот. На овој начин го храниме нашиот мозок со кислород и делот од мозокот кој ги обработува емоциите се смирува, а полесно и подобро донесуваме одлуки што да правиме во оваа ситуација.

Прифатете го вашиот стрес

Направете скала за мерење на стресот и кога сте во оваа ситуација, означете на кое ниво сте. Прифаќањето на состојбата во која се наоѓате е првиот чекор конструктивно да се извлечете од ситуацијата што ве вознемирува. Потоа смислете алтернативи, како да излезете од одредена ситуација без да се повредите себеси или другите.

Претворете го „морам“ во „сакам“

Размислете што сакате од оваа ситуација – да бидете смирени и да најдете начин да го завршите она што сте го започнале, додека се чувствувате добро за себе и за оние што ги сакате околу вас.

Наместо да си кажете:

„Сега морам да се смирам и да ја контролирам ситуацијата“, речете си: „Сакам да му објаснам на детето како неговото однесување влијае врз мене и сакам да слушне што зборувам.“

Или наместо: „Сега мора да ги исчисти играчките што се расфрлани низ целиот стан“, кажете си: „Сакам моето дете да научи да ги враќа работите што ги користи (во овој случај играчките) таму каде што им е местото“.

Кога размислувате на овој начин, сами си ги одредувате приоритетите и понекогаш ќе се случи да се откажете од нешто.

Научете да се поттикнувате

Кажете си „утре е нов ден“, „ова ќе помине“, „не е сѐ така црно“. Посипувањето шеќер е многу попријатно од посипувањето сол и има ефект на менување на мисловниот воз со брзина на светлината.

Дајте си пауза

Направете кафе. Земете длабок здив. Многу е полесно да се справите со ваквите ситуации со ладна глава.

Фокусирајте се на позитивните емоции

Пуштете си ја вашата омилена песна која секогаш ви го крева расположението. Кога се фокусираме на убавите и драги емоции, тоа нè враќа на оптимистичко размислување.

Движете се

Направете неколку вежби, исправете го грбот, клекнете-станете. И така неколку пати!

Излезете на воздух или на прошетка

Вратете се кога ќе се смирите. И не заборавајте да го земете вашето дете со себе – и тоа и вие ќе уживате во промената на просторот и воздухот.

И ако сето горенаведено не успее, обидете се со старата добра техника врескање во вашата перница. Врескајте во перницата, удирајте ја перницата, а потоа прегрнете ја. Кога сме под стрес, секогаш е добро да се извлечат негативните емоции кои предизвикуваат гнев и насилничко однесување, а подобро е да ги насочите кон перницата отколку кон себе или кон некој друг. Веројатно сте слушнале дека спортовите како кикбокс помагаат да се намали стресот. Не мора да одите на часови ако не сакате, но понекогаш старата добра перница може да помогне да се ослободите од вишокот енергија. За крај, смислете техника која најмногу ќе ви одговара и ќе ве смири, а не заборавајте:

Животот е направен од оние незаборавни моменти, но и од оние во кои понекогаш не се снаоѓаме добро. Како ќе изгледаат тие моменти, зависи само од нас. Ние избираме!

Автор: Смиљана Грујиќ/ психолог и психотерапевт

Извор