Непочитувањето на авторитетот е дел од нормалното растење и на децата мора да им се даде право да се бунтуваат, истакна за РТС Бојана Шкорц, психолог. Таа предупредува дека авторитетот често ја презема палката на моќта и дека родителите мора да најдат некаква лична мерка без да ја скршат душата на детето. Таа смета дека децата се многу полојални и поблагодарни отколку што заслужиле и постигнале нивните родители. Вели дека родителот кој учи заедно со детето, кој знае да се покае за нешто, е добар родител. Бојана Шкорц истакнува дека родителите треба да разберат дека детето веќе е родено со родителски авторитет и дека тоа се менува со текот на времето, како и врската со родителите.

– Периодот на детството, раната адолесценција е време кога родителот или наставникот мисли дека детето полудело затоа што наеднаш ги покажува своите индивидуални, понекогаш според нас бизарни потреби. Родителот мора да има доверба во своето родителство, кое се менува, кога се гради односот со детето. Во однос на развојот, авторитетот се менува – вели Шкорц. Таа истакнува дека кај бебето постои апсолутен авторитет, кога неговиот живот зависи од неговите родители. Подоцна доаѓа авторитетот на браќата, постарите сестри, се пренесува од родителите на некој друг и така постојано се проширува. Важно е да се разбере односот меѓу авторитетот и контролата бидејќи во нашите патријархални услови овие термини често се мешаат.

Авторитетот има елемент на контрола затоа што треба да го заштитите детето да не падне од прозорец или да направи нешто глупаво, но тоа не е главниот двигател. Родителскиот авторитет секогаш доаѓа од прифаќање и љубов, а не од контрола, нагласува психологот. Таа смета дека на родителот му е најтешко кога ќе ја види борбата за авторитет, но дека мора да сфати оти тоа е развојна фаза и дека во подоцнежната адолесценција доаѓа до враќање на родителскиот авторитет.

Внимателно со стапчето на моќта – без да се скрши детската душа

Таа советува дека би било идеално да се изгради авторитет без страв. Вели дека власта често ја презема палката на моќта. „Тоа служи за да ни олесни да преживееме, но не служи за зачувување на некој вид авторитет над вашето дете и ова е заблуда во која често се запаѓа. Како психолог често сум била сведок на моменти на кршење на детските души во име на подобра иднина за нив. Јас сум против кршење на душата“, вели Шкорц.

Две „нема“ не се исти

Таа, исто така, објаснува дека кога детето ќе каже „нема“, тоа секогаш зависи од неговата личност. „Нема како израз не ја носи истата тежина ако тоа го каже повлечено, мирно дете или темпераментно дете кое се забавува. Секогаш се ставаме пред личноста на детето и мораме да сметаме и на нашиот комплексен пакет. Родител кој учи заедно со дете, родител кој знае да се покае за нешто е добар родител“, вели Шкорц. Таа додава дека родителот се обидува да најде начин да се вложи во врската за двете страни да растат и да се развиваат во неа.

„Во таа смисла, колку што можам да видам околу мене, авторитетот често ја држи палката на моќта. Откако ќе ја земете, тоа е многу практично и нема да можете да ја спуштите. Има места каде што треба и места каде што не треба“, смета таа. Посочува и дека родителот не е пријател на своето дете и ако треба да се позиционира како пријател, тоа значи дека не доживеал некој елемент од своето детство и младост, па тоа го надополнува со детето.

Право на бунт и поголема љубов

Непочитувањето на авторитетот е дел од нормалното растење, а околу четири или пет години детето мора да помине низ фаза кога, како што вели таа, вреска, се фрла на под и вели „нема“. „Мораме да го оставиме тоа право на бунт. Непочитувањето на авторитетот почнува да се гледа во основно училиште. Образовниот систем е првата тријажа каде што се гледа дека некој не може да седи 30 минути или 15, а потоа се јавуваат проблеми“, посочува психологот.

Нагласува дека не треба да се наметнува авторитет, особено на чувствителните групи деца. Исто така, родителите често не гледаат дека не се доследни, а важно е да се доследни во своето однесување бидејќи тогаш детето добива информации кои се многу важни за животот.

„Мојата практика покажа дека децата многу повеќе нè сакаат, почитуваат и прифаќаат, а знам дека тоа им звучи чудно на родителите кои имаат деца што бесно се бунтуваат, отколку што се гледа во некои периоди од животот, но тоа е психолошка вистина. Верувам дека нашите деца се многу полојални и поблагодарни отколку што често сме заслужиле и постигнале“, заклучува Бојана Шкорц.

Извор