Денот кога се роди, стара кутија која беше скриена во дуплото дно беше отворена, а море од изненадувања излезе од неа.
Првиот пат кога те видов, ми се сврти во главата. Се прашував дали треба да знам како да те сакам правилно и со животен здив ти ги избриша моите сомнежи. Беше таму, а ти ја потврди сета моја љубов безусловно.
Првиот пат кога те видов, беше толку малечко, што те собра во мојата рака. Твоето дишење беше толку тивко, што едвај успеав да го почувствувам, а ти беше толку лесно што ми изгледаше како мала птица.
Првиот пат кога те видов, толку силна светлина ја исполни собата, што сè почна да сјае, иако тоа беше една малечка соба во стара болница.
Првиот пат кога те видов, погледнав во твоите очи, а во нив имаше бездна од море. Којзнае што ќе се изгуби таму, си помислев. Помеѓу брановите и темната вода, видов дел од себеси, па за момент беше како да се гледам себеси во огледало.
Првиот пат кога те видов беше како да извлекувам катанец од таа кутија скриена во моето срце: бела магија и црна магија излегоа од неа, најчистата љубов и најголемиот страв танцуваа заедно пред моите очи.
Не можев да замислам дека ќе го доживеам сето ова, првиот пат кога те видов.
Мојот живот допрен од твојот малечок живот.
Автор: Иларија Бараброса
912