Кога се навраќам на месеците пред да го добијам моето прво дете, не можам да не се изнасмеам поради наивноста. „Ох мое слатко летно дете, навистина мислеше дека тие книги со совети ќе помогнат?“ Да, навистина мислев дека ќе помогнат. Всушност, мислев дека сите мои планови по породувањето ќе функционираат – поминав часови и часови во читање книги и гледање видеа на „Јутјуб“ за сето она што беше поврзано со имањето бебе и немав сомнеж дека сум подготвена.

На мајчинството гледав како на уште еден тест кој треба да го поминам и за кој многу се подготвував. Но, моите очекувања не се исполнија. Нашата прекрасна ќерка не сакаше да заспие освен ако некој не ја држеше в прегратка, а бидејќи немав доволно млеко, морав да преминам на адаптирано млеко. Мојот ум не се помири со таа „несовршена“ реалност, па бев фрустрирана, тажна и лута истовремено. Можеби ќе беше полесно ако имав блиски пријателки мајки на кои ќе можев да им се доверам. Повеќето од моите пријатели не ни размислуваа за мајчинство и ми беше страв да им пријдам со моите проблеми, сметајќи дека нема да го разберат она што го доживував. А мојот сопруг имаше толку многу обврски, буквално жонглирајќи помеѓу напорната работа и татковските обврски, што не можев ниту нему да му ги натоварам моите фрустрации.

Работите станаа полоши кога дојде крајот на моето породилно отсуство од работа. Во тоа време сѐ уште работев како учителка и бев исплашена дека не сум подготвена да се фокусирам на учениците. Тешко ми беше и што сум одвоена од детето, но чувствував дека морам да бидам вработена мајка само за да покажам и докажам дека тоа е можно. Се сеќавам како плачев во автомобилот додека одев на работа едно утро поради исцрпеноста, фрустрацијата, притисокот и чувството дека нешто не е во ред со мене. Но, исто така, тие моменти го означуваат периодот кога почнав да се будам од илузијата на модерното мајчинство благодарение на новата учителка-замена која ја сретнав тој ден.

На децата им е потребна среќна мајка. Сѐ друго е помалку важно.

Како и јас, таа беше нова мајка, освен што нејзиниот став кон сето тоа беше многу поздрав од мојот. „Слушај, ако можев да се клонирам, ќе го сторев тоа. Но, не можам, па нема да се измачувам поради тоа“, ми одговори таа кога ѝ кажав дека чувствувам вина што малку работам откако се роди бебето. Ми светна светилката во главата: „Кој вели дека морам да направам сѐ? Давам сѐ од себе, зошто тоа да не биде доволно?“ Модерните мајки се под многу голем притисок. Треба да ги хранат децата со органска храна, да бидат сигурни дека играчките не се токсични, постојано да смислуваат креативни и едукативни активности за децата и да избегнуваат време пред екраните иако каде и да се свртите има екрани. И да не заборавиме дека и покрај кревањето на свесноста за позитивна слика за сопственото тело во изминатите неколку години, жените сѐ уште се осудувани ако не се вратат во форма по два месеца откако ќе се породат. Во меѓувреме, системот за поддршка од поширокото семејство и соседите недостига, оставајќи голем товар на рамената на мајката.

Вистината е дека трчањето по идеалот на модерното мајчинство ќе ви го истенчи менталното здравје, па ќе бидете премногу опседнати со чувства на вина. Не е чудо што многу мајки страдаат од депресија и анксиозност и сигурна сум дека и јас тргнав по тој пат, сѐ додека не се свестив за некои работи. Тоа не значи дека сѐ уште не чувствувам вина кога им давам пржено пилешко на децата за вечера, но сфаќам дека еден нездрав оброк нема да ги оштети децата за цел живот, па не се нервирам толку. Освен тоа, на децата најмногу им е потребна среќна мајка. Сѐ друго е помалку важно.

Ако можам да го вратам времето и да си кажам себеси една работа, тогаш тоа ќе биде да се смирам и да не брзам. Рим не бил изграден за еден ден и нема мајка во светот која е 100 проценти подготвена за воспитување дете. Верувајте им на своите инстинкти и сфатете дека совршена, модерна мајка е само производ на нашата имагинација – и секако сте подобри од таа замисла.

Автор: Ивана Дејвис

Извор



912

X