Запознавањето со мојот сопруг се чинеше како нешто од бајките – јас бев девојката во неволја, а тој беше мојот витез во сјаен оклоп. Растејќи, сите мои идеали за љубов и брак беа засновани на бајковитата идеологија: „сѐ што ви треба е љубов“.

Поминав толку многу денови, месеци и години во самохрано мајчинство за да преживеам. Само се обидував да стигнеме до следниот ден. Сонував да имам семејство, да имам брачен другар и да имам некој кој ќе помогне во одговорноста и физички и финансиски. Да се ​​биде во брак беше неверојатно и прекрасно. Мојот брак ме спаси – навистина ме спаси. Во моите завети реков: „Ми го даде семејството што толку многу го посакував. Што е најважно, ми го врати мојот живот“. Јас сум многу среќна што имам брачен другар кој ќе продолжи таму каде што застанав. Тој ми даде можност конечно да се фокусирам на моите соништа и мојата кариера, додека не само што го поддржува нашето семејство, туку се фокусира и на домашните и родителските обврски.

Иронично, сепак, се најдов себеси како сонувам за моите денови како самохрана мајка. Бев изолирана и осамена и често беше напорно, но имаше убавина во враќањето дома во тивка куќа – да не мора да го делам мојот простор и да не морам да сместувам други, не морав да правам компромис, можев да донесувам одлуки за моето дете и за себе врз основа на она што јас го сакав, а не она што го сакаат другите луѓе.

Се сеќавам на деновите кога наивно си мислев, „сѐ што ти треба е љубов“ сега сфаќајќи дека не е така… сѐ што ти треба е чиста куќа. Сѐ што ви треба е почит. Сѐ што ви треба е доверба. Сѐ што ви треба е споделени обврски. Сѐ што ви треба е повеќе од само љубов. Потребно е многу повеќе од љубов за да се води успешно домаќинство и да се одржи среќен брак.

Бракот е работа. Повеќе работа отколку што некогаш мислев дека може да биде. Некои денови се чувствувам како да се задушувам од тежината на мајчинството и бракот. Чувствувам дека нема доволно часови во денот за да бидам совршена сопруга, совршена мајка и совршен работник – а некои денови посакувам да можам само да го жртвувам тоа што сум сопруга и да се вратам во деновите кога требаше да се грижам, само за себе и за моето дете. Кога вашите деца се мали, многу зависат од вас. Обврските околу куќата се натрупуваат, обемот на работа се натрупува, а вашиот брак некако завршува на задниот дел. Велат дека клучот за бракот е постојано да излегувате со партнерот, но кој навистина има време и енергија за тоа?

Посакувам да не поминев толку многу години како самохрана мајка посакувајќи подобри денови и чекајќи одмор од самохраното мајчинство. Посакувам да научев малку повеќе да живеев во моментот и да ја ценев осаменоста.

Во деновите кога се чувствувам изгубена, се потсетувам дека овој живот е животот по кој толку копнеев – го живеам мојот сон. Мислам дека клучот за сето тоа е перспективата – да се најде доброто во деновите на самохраното мајчинство и да се најде доброто во деновите на бракот. Тревата не е секогаш позелена од другата страна. Можеби изгледа како да гледате од далечина, но штом ќе се приближите доволно блиску, ќе најдете исто толку несовршености колку што имало на другата страна.

Љубовта не е сè што ви треба – безусловната љубов е сè што ви треба. Станува збор за вложување свесен напор да се сакаме еден со друг и покрај несовршеностите; да го сакаш својот живот не и покрај тие несовршености, туку поради тие несовршености.

Автор: Савана Мелцер

Извор