Терапевтот за деца и семејство Елен Крамп вели дека родителите често доаѓаат кај неа барајќи помош за децата кои се „експлозивни“ и „надвор од контрола“. Како што вели, често не станува збор за гнев, туку за неспособност на децата да се справат со фрустрацијата.
Таа објаснува зошто фрустрацијата е важна и зошто е важно родителите да им дозволат на децата да се соочат со различни нивоа на фрустрација. Истакнува дека живееме во свет во кој горе-долу сѐ ни е достапно, сѐ е на дофат, а ние ги исполнуваме не само сите потреби на нашите деца, туку речиси сите нивни желби.
-Уживаме да им даваме на нашите деца работи и искуства кои им носат задоволство. Кога сѐ се сведува на тоа, тоа е начин на покажување љубов. Меѓутоа, кога ја исполнуваме секоја желба и потреба на детето, му ја скратуваме можноста да развие важна животна вештина – му ја одземаме способноста да се приспособи. Кога ќе се најде во ситуација кога некои од неговите желби не се исполнети, тоа не може да се приспособи и да продолжи понатаму, па може да реагира на различни начини. Не помагате му на тој начин, затоа што нема можност да вежба во помали размери како да се однесува – вели терапевтот.
Таа нѐ потсетува дека и Гордон Нојфелд и Габор Мате зборуваат за емотивниот процес на фрустрација и неговото значење во нивната книга „Држете се до вашите деца“. Кога ќе дозволиме фрустрацијата „да си помине“, таа се претвора во чувство на залудност, потоа во тага, а таа е всушност добра, тоа е човечки начин на адаптација и учење да се справиме со она што не можеме да го контролираме.
Меѓутоа, кога детето кое не е навикнато на фрустрација ќе се „заглави“ во неа, ќе реагира со лутина и агресивност. Најчесто лути деца се оние што се „заглавени“, тврди терапевтот, наведувајќи дека се заглавени во фрустрации на кои не можат да се приспособат.

Таа нѐ потсетува дека во текот на животот децата ќе наидуваат на многубројни фрустрации и дека работа и желба на родителите е да ги научат да се приспособат и да се справат со сето ова. И како би успеале во тоа?
-Дозволете им на децата да искусат мали фрустрации со кои сте сигурни дека можат да се справат. Кажете „не“ понекогаш, колку да кажете „не“. Кога детето ќе научи да се справува со овие мали, толерантни фрустрации, тоа го учи на подлабоки емоционални процеси кои ќе му помогнат кога ќе доживее некоја голема фрустрација – заклучува терапевтот Крамп.
Автор: Наташа Златковиќ
912