Го знаете она кога како деца родителите сè ви организираат, ви ги редат задачите кои треба да ги завршите во одреден рок, бидејќи тоа е добро за вас. Добро е за вас, а уште повеќе за нив бидејќи сметаат дека така ќе бидете на сигурно. Обезбедени. Никој не ве прашува кои се вашите преференции, во што уживате, по што копнеете, што ви е потребно, а што ве плаши?

Родители се, па сигурно тие најдобро знаат што му е потребно на нивното дете.

И се наоѓате тогаш некаде пред 30-тите години, сте направиле сè што било од вас барано и повторно не сте задоволни? Зошто сте толку тажни и изгубени? Зошто сте во грч? Што сте пропуштиле?

Сте пропуштиле да се слушате себеси, а потоа и да уживате во искуствата. Навистина да ги проживеете и асимилирате тие искуства. Животот ви станал листа, низа задачи кои треба да ги направите и можеби, кога целата листа ќе се исполни, конечно би требало да бидете задоволни и опуштени. Еден ден ќе бидам среќна/среќен, си помислуваме, само уште тие неколку работи да ги завршам.

Животот не е нешто што почнува со завршување на листата.

Тој е сега и овде. Само треба да си дадеме дозвола да забележуваме работи, да ги чувствуваме, да одбираме по своја мерка и да не прецртуваме задачи, туку да се полниме со добри нешта за да ги пребродиме тешките и предизвикувачки моменти и да ги вреднуваме сопствените избори – бидејќи сме се осмелиле да бидеме креатори.

Автор: Нада Шаренац – психотерапевт

Извор