Кога ќе дојде време децата сами да одат на море, родителите обично се загрижени и не им е лесно да донесат одлука. Психологот Мирјана Вуксановиќ за утринската програма на РТС објаснува како родителите да знаат дека нивните деца се подготвени за тој голем чекор.

– Возраста на детето не е единствениот критериум, туку може да послужи само како ориентација кога да го пуштиме да си оди. Поважна од возраста е зрелоста на детето. Неговата способност да дејствува независно и одговорно. Потоа, искуството. Многу е важно дали децата оделе во градинка, училиште за рекреативни часови или на одмор, дали учествувале во спортски кампови и тоа искуство може многу да им помогне – вели Вуксановиќ, која е и мајка на три деца. Таа вели дека никогаш не можеме да бидеме целосно сигурни дека дошол моментот кога децата се зрели за самостојни одмори, но дека, следејќи го нивното однесување, тоа со голема веројатност можеме да го заклучиме.

– Гледајќи дали детето го исполнува договорот, дали исполнило одредени барања во однос на училишниот успех, во однос на однесувањето дома и надвор од домот, можеме да заклучиме, односно со голема веројатност да претпоставиме дали е време да го пуштиме на море со друштвото – додала таа.

Важно е да знаеме каде оди, како оди и со кого оди

Заемната доверба, разговор, постојано следење и соработка, поврзани со љубов во семејството, ќе дадат добри резултати – смета Вуксановиќ. Пред да одат на одмор, на децата не треба да им се кажува што треба и што не треба да прават, бидејќи тоа веќе требало да го научат. Потребно е да се договорат конкретни работи, за начинот на комуникација, за да не се мешаат родителите секој час, да се определи џепарлакот, бидејќи се подразбира дека веќе научило да управуваат со парите. „Добро е да се плати транспорт, некои оброци однапред, за да не се најдат во ситуација да немаат пари и треба да им се даде одредена сума за не дај Боже. Но, таа сума треба да се врати дома подоцна, доколку нема итни ситуации. Со тоа се гради одговорност и доверба меѓу родителите и децата – забележува психологот.

Во секој случај, треба да знаеме со кого патуваат нашите деца, да ги познаваме нивните родители и да комуницираме заедно. Да се ​​дефинираат заеднички правила, бидејќи колку повеќе работи се дефинираат, толку помалку ќе има лоши изненадувања.

– Никогаш не знаеме дали сме згрешиле или не додека детето не порасне. Дотогаш можеме да веруваме, да се надеваме и да се обидуваме да го направиме она што е во негов интерес. И секако, љубов – заклучува психологот Мирјана Вуксановиќ.

Извор