Ќе ти раскажувам, момче мое, за оваа историска година. Ќе ти зборувам како било кога прегратките и средбите, дружењата и бакнежите беа ставени на чекање. Ќе ти зборувам за тоа кога утеха баравме во нашите четири ѕида и кога нашиот стан ни беше засолниште. Ќе ти зборувам за тоа како земјотресите ги разрушија зградите и куќите, но не и заедништвото и духот на луѓето. Ќе ти зборувам за тоа како во неколку минути сè е срушено, а биле потребни само неколку часа за сите да се соединат и да помогнат.

Ќе ти зборувам за тоа дека си роден во година која многумина сакаат да стане заборав, во година кога сè изгледа толку кревко и кршливо, во година која на многумина им го промени животот, во година кога секојдневно слушавме за смрт и болка, во година која нè притисна до нашите крајни граници. Сè ќе ти раскажам еден ден, сè ќе слушнеш, но засега е единствено важно дека ти си со нас и дека ти си нашето светло во оваа година. Ти си нашиот двигател и точка на крајот на оваа година. Благодарна сум за тебе, твојот брат и татко ти.

Благодарна сум што сè што гледам и слушам ми дава надеж дека сè добро ќе се заврши и дека на крајот ќе станеме како победници. Бидејќи тоа и сме, додека секое утро се будиме и бориме, победници сме. Сите заедно за сè.

Автор: Сара Мајдак

Извор