Можеби многумина можат да се препознаат во оваа исповед, кога станува збор за дружењето со мајките во парковите, на училишните настани или со татковците на спортските активности.
„Кога нашите деца почнуваат да одат на училиште и почнуваат да се дружат, понекогаш сме принудени да развиваме односи со родителите на нивните другари. Но, еве го решението: можеби не ни сакаме да бидеме околу овие луѓе. Ако нашите деца се дружат, дали треба и ние да се дружиме? Не. И не мора да се чувствуваме виновни за тоа.
Може да биде одлично ако другарите на нашите деца имаат родители покрај кои уживаме да бидеме и со кои брзо стануваме пријатели, но тоа не е секогаш случај. Можеби се обидуваме да создадеме некое чудно пријателство поради обврската што ја чувствуваме кон нашите деца. Ако ние се чувствуваме чудно поради тоа, веројатно така се чувствуваат и другите родители. Затоа, најдобро е да сме опуштени и да не се обидуваме да се дружиме со луѓето само затоа што на нашите деца им се допаѓаат“.
Како да ги испратиме нашите деца во куќа на луѓе за кои ништо не знаеме?
Запознавањето со луѓето и градењето доверба е различно од нивно поканување и планирање заедничко патување за викенд. Но, ако знаеме доволно за семејството и знаеме дека нашите деца ќе бидат безбедни таму, во ред е да им дозволиме да градат пријателство, дури и најдобро пријателство, со некој чиј родител не ни е нам најдобар пријател.
Мајката на мојот најдобар другар не беше пријателка со мојата мајка
„Се сеќавам кога бев дете, мојата најдобра пријателка – која и ден-денес ми е мојата најдобра другарка – беше постојано кај мене дома, а и јас поминував многу време кај неа. Но, нашите родители не беа големи пријатели. Да, тие се познаваа доволно за да можеме да поминуваме време едни кај други дома, но немаше ништо повеќе од тоа, за нив.
Нашите мајки знаеја дека другите мајки се грижат за нас и само тоа им беше важно. Се чувствував сакана од мајката на мојот најдобар пријател. Ѝ кажував секакви тајни, а таа ми помогна со домашните задачи и ми ја приготвуваше омилената вечера кога бев кај нив. Таа беше важен дел од моето воспитување, одвоено од мајка ми. Мојата најдобра пријателка имаше многу сличен живот со мајка ми, па и до ден-денес тие можат да поминуваат часови во разговор, дури и ако не се виделе со години. Нашите односи едни со други и со нашите мајки се убави и уникатни, иако тие две како личности не се дружат“.
Повеќе не сум заинтересирана за стекнување нови пријатели
„Како што моите деца растат, јас станувам сѐ помалку заинтересирана за градење пријателства со нови луѓе. Во моите 40-ти имам многу блиски пријатели, а познајниците се сè што ми треба. Ова беше најтешко со моето најмало дете. Таа е дел од одделение со многу мајки кои сакаат да се дружат на кафе и да поминуваат викенди со другите мајки. Сето тоа е во ред, но јас веќе не сум во таа фаза. Имам деца во средно училиште. За сето тоа немам доволно време. Но, тие се мајки на пријателите на мојата ќерка, па јас сум топла и љубезна, но тука застанува односот. Не дека не ги сакам овие луѓе, едноставно не ги споделувам нивните идеи за добро поминато заедничко време. Не го осудувам и не го навредувам нивното однесување. Едноставно не е во мој најдобар интерес да излегувам со жени и да бидам подалеку од моето семејство, па затоа и не го правам тоа“.
Социјалните медиуми можат да ни кажат каков е некој
„Денес, благодарение на социјалните мрежи, многу е полесно да запознаеш луѓе без да разговараш со нив. Можеби звучи морничаво, но ако се дружите или следите луѓе на социјалните мрежи, можете да научите многу пред да одлучите дали да го охрабрите вашето дете да стане близок пријател со друго дете. Не, не треба да ја судите книгата според нејзината корица, но фотографиите и видеата што луѓето ги објавуваат на интернет можат да дадат увид во нивните животи и можат да ви дадат причина да разговарате со нив, да поставите некои прашања и да дознаете повеќе за нив.
Обидете се да не сфаќате лично ако родителите на пријателите на вашите деца не сакаат да бидат ваши пријатели. Можеби нема да се чувствувате одлично поради тоа, но нивните родители можеби ги имаат истите чувства. Нивната чаша можеби веќе е полна, а додавањето повеќе пријатели не е во нивен план, во моментот. И тоа е во ред.
Најмногу од сè, дури и ако не сте најдобри пријатели со родителите на другарите на вашите деца, погрижете се сепак да ги охрабрувате децата да ги негуваат тие значајни односи. Можеби не сакате нови најдобри пријатели, но научете го вашето дете дека е важно да се однесува со почит кон родителите на своите другари и да има добри манири. Без разлика на сѐ, секогаш треба да знаете каде се вашите деца, со кого се и дека се безбедни. Дури и ако нивните родители не ви се добри пријатели, сѐ додека се одговорни, грижливи возрасни и сѐ додека вашите деца се пријатели, во ред е тие да ви станат познајници“.
912