Маќеа сум на две деца. Лесно го користам зборот затоа што сè уште го негирам неговото постоење. Како жена која никогаш не сакала да има деца, фактот што се заљубив во маж кој има не едно, туку две деца е речиси урнебесен.

Но, јас го направив тоа и сега сум „маќеа“. Повторно лесно го користам зборот „маќеа“. Единствениот начин на кој можам да се справам со фактот дека мојот сопруг има деца е тоа што тие живеат во друга земја со својата мајка. Ако сите живееме во иста земја како некоја модерна верзија на тоа што значи да се биде семејство, мислам дека нема да успееме.

Ова не е тајна за мојот сопруг. Знаеше како се чувствувам во врска со имањето деца ноќта кога се запознавме, кога ми покажа фотографии од нив. Едноставно не мислевме дека ќе се заљубиме, па немаше ништо лошо во тоа да бидеме брутално искрени. Но, тука сме.

Имаше обиди и грешки… главно грешки. Во брак сме повеќе од една година и тоа беше голема промена за мене. Сè уште не сум таму каде што веројатно треба да бидам со тоа што сега ја имам улогата на маќеа.

Но, барем можам да ги препознам грешките на маќеата што сум ги направила досега и се надевам дека ќе ги надминам. (Акцент на се надевам.)

Еве ги 7. грешки што ги направив како маќеа:

1. Мислев дека можам да ги игнорирам децата

Сфаќам дека ова прави да изгледам како некаква ѓаволска жена, но тоа е вистина.

Со децата во Франција и ние во Њујорк половина година, навистина мислев дека можам да замижам. Дури и кога сум во Париз, никогаш не сум имала многу контакти со нив.

Меѓутоа, проблемот е што мојот сопруг е под влијание на неговите деца – и позитивно и негативно – и јас сум погодена од него, па и покрај моите најдобри напори да ги игнорирам, тоа едноставно нема да се случи.

Децата се гласни, имаат многу потреби и се комплицирани. Ова е нешто што јас го прифаќам со тоа што всушност се обидувам да се вклучам во сето тоа. Мислев дека е полесно отколку да се борам против него.

2. Се обидов да им бидам пријателка

Бидејќи сум помлада од мојот сопруг повеќе од една деценија и сега имам една поќерка која има речиси 18 години, мислев дека би можела да ѝ бидам пријателка наместо мајчинска фигура.

Мислев дека можеме да одиме на ручек и да разговараме за момчиња, но потоа сфатив тешка вистина: таа не сака да слуша за сексуалниот живот на нејзиниот татко – и, се разбира, не ја обвинувам.

3. Се обидов да ја купам нивната наклонетост

Сакав да го искористам сознанието дека сум побогата од нивната мајка.

Ја поканив 17-годишната девојка на скапи ручеци, ја однесов на шопинг во „Блумингдејлс“, ѝ понудив да платам за билети и ѝ купував работи како музички кутии за накит и чудни, бесмислени играчки што утре ќе ѝ станат досадни.

Но, сфатив дека кога станува збор за децата и нивните мајки, не можете да ги освоите со пари. Ако некој ми понуди милион долари како некаква замена за мајка ми, би го испратила по ѓаволите.

4. Постојано ги споредував родителските вештини на мојот сопруг со оние на моите родители

Бидејќи не сум била родител, единственото родителство на кое некогаш сум бил свесна е на моите родители. Исто така, треба да истакнам дека и покрај тоа што одгледале ќерка која не сака деца (иако сестра ми десеткратно ги сака), моите родители се совршени. Јас и сестра ми имавме строго воспитување што нѐ одржуваше во линија и не бевме израснати во Франција што, да бидам искрена, прави огромна разлика.

Научив дека споредувањето на начинот на кој мојот сопруг ги воспитува своите деца со тоа како моите родители нѐ воспитувале сестра ми и мене е губење енергија.

5. Лесно ме лути фактот што морам да го делам мојот сопруг

Никогаш не сум можела добро да споделувам. Всушност, уште како мало дете моите учителки претпоставуваа дека сум единствено дете, па се покажа дека е тешко да го поделам мажот со кој се омажив со неговата вистинска крв.

Мојот сопруг е неверојатен во одвојувањето време за сите дами во својот живот (има четири сестри покрај мене и неговите две ќерки), но мојата себичност се бори да го гледа тоа така.

Но, се трудам, навистина се обидувам, и морам да си аплаудирам за тоа… или, сепак, така вели мојот терапевт.

6. Дозволувам детското однесување на нивната мајка да ме разбесни

Сега е подобро, но на почетокот поранешната сопруга на мојот сопруг беше кошмар. Таа се трудеше да ја уништи венчавката, одби да ги чува децата додека бевме на меден месец, ме демнеше на „Фејсбук“ и уште еден куп други работи што не вреди да се споменат.

Потрошив толку многу енергија на тоа да ѝ бидам лута на оваа жена што се обиде да ми го саботира животот, што дозволив бесот да се префрли во врската со мојот сопруг. Со часови се расправавме за жена која со години била во неговото минато и секогаш завршувала на истото место.

7. Бев тотално во заблуда за тоа колку тешко ќе биде

Како што реков, мислев дека можам да ги игнорирам децата на мојот сопруг. Сега разбирам дека се подготвував себеси за неуспех.

Не можете да ги игнорирате децата – и секако не можете да ги игнорирате децата на мажот со кој сте се омажиле. Иако не сум под законска обврска да имам ѕвездени односи со нив, јас сум барем под обврска да се обидам да го извлечам најдоброто од тоа, за доброто на човекот што го сакам.

Дали би било полесно да се омажиш за маж кој нема деца? Секако!

Но, тоа не функционира така. Така што, давам сѐ од себе, секако дека грешам, но учам како да имам некакво позитивно влијание во нивните животи.

Автор: Аманда Шател
Извор