Многу зборуваме за тоа дека пандемијата ни го отежна животот. Но, малку зборуваме за тоа колку ни ги олесни некои работи и ни овозможи да го забавиме темпото на нашите претходно хаотични животи.

Попустливоста за време на карантинот зазема многу форми, некои хедонистички, на пример: Зошто да не ручате торта? На некои од нас не им е грижа дали ќе јадат, пијат, дали ќе се тушираат или не.

Но, фактот дека моето родителство доживеа намалени стандарди не ме остава да спијам навечер. Прекршување на правилата е неизбежна последица на стеснетиот ментален опсег. Многумина од нас едноставно немаат енергија да инсистираат на завршување на некоја домашна задача преку интернет преку мноштво платформи со глупави имиња. Немаат енергија ниту да го натераат детето да си го намести креветот.

И другите генерации се соочиле со нешто толку страшно, но хигиената за забите останала важна

Но, како родител, не можам трајно да се откажам од одговорноста за воспитување и одгледување на мојата ќерка во пристојна возрасна личност. Како генерација „Х“, мојата природа е нихилизам. Но, би сакала да откријам дека по една деценија нема да биде крај на светот и нема да завршам без пари, во лоша форма и со невоспитано дете. Мојата 8-годишна ќерка се потпира на идејата дека ова се поинакви времиња.

– Не знаеш како е да се биде дете за време на ковид-пандемија – плаче таа понекогаш како одговор на моето барање да ги измие забите. Ова е вистина, но исто така знам дека и другите генерации се соочиле со нешто толку страшно, а хигиената за забите останала важна.

Ја обожавам мојата ќерка и уживам да поминувам време со неа, но овие денови постои измешано адолесцентно и детинесто назадување во начинот на кој се вознемирува, што не е добро за иднината. Еден таков момент беше кога ѝ реков дека е време за спиење, на што таа одговори дека си го мрази животот.

– Можеш едноставно да го земеш мојот живот, мамо – рече таа. Не знаев дали да се смеам на апсурдноста или да се јавам во службите за итни случаи во психијатрија. Наместо добриот и лошиот ангел на моите рамена, имам завојувани родителски филозофии. Ова беше точно дури и пред Ковид-19, но особено се влоши со пандемијата.

На едното рамо седи мајка која вели дека со децата сега треба да се постапува нежно, бидејќи психичкиот пад поради затворањето на училиштата, скратениот социјален живот и тивката вирусна закана е огромен. На другото рамо е мајката која ми вели да се соберам и да не дозволувам моето дете да биде бебе. Вистината, исто како и секогаш, е некаде во фрустрирачката средина. Моето сопствено воспитување не ми дава многу можности. Покрај очигледниот недостиг на пандемија во моето детство, моите родители користеа родителски техники со кои јас воопшто не се согласувам.

Ги губам нервите кога ќерка ми се жали и плаче, но личноста што треба да престане да се жали и да плаче сум јас

Казните беа изречени на одредена основа: можеби ќе бидам казнета поради некултурата или неуредната соба, а можеби не. Додека станав адолесцентка, имав заштита од постарата сестра која избега и стана мајка на тинејџерски години. Можеби имав лоши оценки, но мајка ми и татко ми барем знаеја каде сум. Без оглед на тоа што се случи, емоциите на децата не се оценуваа како причина за интервенција или загриженост и никогаш немавме семејни вечери на кои разговаравме за нив.

Сфаќам дека се согласувам со барањата на мојата ќерка почесто отколку што треба, не сум во согласност со последиците и генерално не сум присутна. Не можам да ѝ кажам на ќерка ми дека не може уште некоја минута да гледа во ајпадот, кога и јас седам. Ги губам нервите кога ќерка ми се жали и плаче, но личноста што треба да престане да се жали и да плаче сум јас. Ова е тешко за сите. Повеќе простував поради мојата несоодветност во изминатите неколку месеци, на начини што понекогаш се љубезни, а понекогаш едноставно попустливи.

Постои уметност да се биде нежен кон себе и кон другите на начин што не ја поништува идејата за очекувањата и одговорностите, од одржувањето на себеси во некој ред, дури и ако мислите дека светот се распаѓа. Оваа уметност не ја совладав, а реков дека ќе ја совладам на почетокот на пандемијата. Се надевам дека ќе успеам до моментот кога ќе биде достапна вакцината.

Извор



912

X