Родителите на две или повеќе деца знаат дека не можат да очекуваат нивните деца секогаш да се сложуваат. Несогласувањата, кавгите, расправиите, па дури и од она од што најмногу се плашиме (кога се вметнати „тупаници“ во целата приказна) се речиси секојдневна појава. Или барем многу вообичаена. Некои само ќе замавнат со раката и ќе речат „ах, тоа е нормално, ќе поминат низ таа фаза“, а други веднаш ќе го спречат тоа. Но, можеби одговорот и решението се некаде помеѓу.

Понекогаш расправиите меѓу браќата и сестрите не се особено драматични и се решаваат за неколку минути, без потреба од интервенција на возрасен. Иако е разбирливо дека родителите се вознемирени и нервозни кога ги слушаат нивните деца како се караат, важно е да се разбере дека конфликтите меѓу нив се природни. Меѓутоа, кога расправиите стануваат поинтензивни, посложени, па дури и вклучуваат физичка агресија, тогаш сè станува малку посериозно и бара некаква (повторна) акција. Имајќи ги предвид причината и големината на расправијата, можете да изберете помеѓу два можни патишта: да ги оставите вашите деца сами да ги решаваат проблемите или да се вклучите како посредник.

Главните причини за кавги меѓу браќата и сестрите

Во некои семејства кавгите меѓу браќата и сестрите практично се дел од секојдневието. Секој ден има конфликт поради кој родителите го губат трпението. Општо земено, причината за конфликтот обично е ирелевантна, барем од гледна точка на возрасен: кој ќе го изеде последното парче пица, кој ќе си игра со најновата играчка или кој има моќ над далечинскиот управувач на телевизорот. Меѓутоа, под овие навидум безначајни причини за расправија често се крие подлабок проблем. Зборуваме за типичното ривалство меѓу браќата и сестрите, кое во својата суштина има потреба од родителско внимание.

Зависта, љубомората и потребата да се натпреваруваат често ги наведуваат децата да се судрат меѓу себе поради навидум тривијални прашања, но често имаат цел да привлечат внимание или да се обидат да добијат родителска наклонетост.

Можете да ги оставите сами да го решат проблемот. Голема вистина е дека нема причина да се мешаме во секоја кавга меѓу нашите деца. Всушност, ако интервенираме секојпат кога ќе се судрат, тоа може да биде штетно за секое дете поединечно, но и за нивниот однос. Со цел децата да развијат социјални вештини и да стекнат алатки за управување со сопствените емоции, како и за решавање на конфликтите со другите луѓе, од суштинско значење е тие да се соочат со предизвици. Но, има една работа што треба да ја имате на ум. Во повеќето ситуации едното дете, или двете, ќе побара од нас да интервенираме при тепачка.

„Мамо, Иван ми ги зема играчките!“, „Тато, Ина ме удри!“ Во тие случаи бараат да заземете страна и да го казните братот или сестрата, се разбира.

Кога треба да се интервенира

Кога ескалираат кавгите меѓу браќата и сестрите и се појавува агресија и насилство, важно е да се интервенира и да се прекине конфликтот. Дополнително, мора да биде јасно дека насилството не е дозволен начин за решавање на проблемите и дека не се бранат ничии права. Истовремено, мора да се погрижиме детето да не се повреди, случајно или намерно. Во овие случаи мора да бидеме цврсти и доследни за нашите деца да разберат дека удирањето, навредувањето и туркањето не се прифатливи.

Работи што треба да ги земете предвид кога влегувате во расправија

Не губете ги нервите

Најважно е да се обидете да останете смирени и да зборувате со низок и бавен глас, дури и ако ситуацијата може да ве излуди и да ве натера да ги изгубите нервите. Ако сакаме децата да не прибегнуваат кон насилство за да ги решат проблемите, треба да ја пренесеме пораката дека е важно да останеме смирени, дури и кога сме лути и фрустрирани.

Приспособете ја пораката

Секогаш кога им всадуваме вредности на нашите деца преку дијалог, од суштинско значење е да го приспособиме нашиот вокабулар на нивната возраст, когнитивното ниво и способноста за разбирање. Во спротивно, нема да ја разберат нашата порака.

Поттикнување дијалог и почитување

Треба да ги замолиме децата да ни ја кажат причината за кавгата за да бидеме сигурни што точно го предизвикало конфликтот и како можеме да им помогнеме. Активното слушање и меѓусебното почитување не смееме да ги занемариме. Кога разговараме со децата за расправијата, можеби ќе треба да го прекинеме разговорот неколку пати за да ги потсетиме да ги почитуваат меѓусебните аргументи и да не се прекинуваат додека разговараат. Дополнително, важно е да се нагласи дека целта не е некој да се обвинува или да се одлучи кој е во право, туку да се реши конфликтот преку дијалог.

Важно е да му се даде простор на секое дете за да може да го изрази она што го чувствува и мисли, без да се осудува или ги намалува емоциите. Важно е да не се вклучувате веднаш во секоја расправија меѓу вашите деца. Меѓутоа, ако ситуацијата излезе од контрола, тогаш ќе мора да ја прекинете расправијата и да посредувате во изнаоѓање решение за конфликтот.

Автор: Наташа Крстичевиќ

Извор