Први септември секогаш носи посебно чувство – возбуда, трема и радост во исто време. Дворовите на училиштата стануваат сцена на смеа, прегратки и фотографии за спомен. Но зад таа шарена слика, понекогаш се крие и тивка вознемиреност – стравот од тоа како ќе бидеш прифатен, дали ќе се најде место за тебе, дали ќе бидеш „другиот“.

Булингот е реалност што многумина би сакале да ја игнорираат. Почнува незабележливо – со „шега“ што не е смешна, со поглед што боли повеќе од удар, со тивко исклучување од групата. Но последиците се тешки и долготрајни. Детето што денес се плаши да влезе во училница, утре носи во себе рана што тешко зараснува.

Токму затоа, 1 септември е повеќе од прв училиштен ден.

Тој е симбол на нов почеток, шанса да изградиме училишна култура каде што секое дете ќе се чувствува безбедно. Родителите, наставниците и учениците заедно можат да ја променат приказната: да учиме дека различноста не е слабост, туку богатство. Да им дадеме сила на децата да зборуваат наместо да молчат. Да потсетиме дека вистинската храброст не е да се смееш на туѓата мака, туку да му помогнеш на оној што има потреба од помош.

Потребно е секој возрасен да биде буден набљудувач – наставникот кој ќе препознае кога некој ученик е повлечен и тажен, родителот кој ќе го забележи детето кога премногу молчи кога ќе се врати дома, соседот кој ќе стане сведок на неправда. Малите сигнали често најгласно зборуваат.

Не смееме да заборавиме: училиштето не е само место за знаење. Тоа е местото каде што децата ја градат сликата за светот – дали е студен или топол, суров или праведен. Нашата задача е да им покажеме дека светот може да биде подобар, почнувајќи од училишниот двор.

Ако првиот училиштен ден го почнеме со порака за емпатија и добрина, тогаш ќе создадеме средина каде што секое дете ќе се чувствува безбедно. Учиме математика, граматика, историја, но најважниот предмет е човечноста.

Први септември е ден на надеж. Да си ветиме дека дворовите ќе бидат полни со смеа и другарство, а не со страв. Затоа што иднината што ја посакуваме за децата почнува токму со тие мали чекори преку училишниот праг.

Автор: Даница Среткоска