Понекогаш ни се чини дека некое дете е едноставно постаро од неговата возраст – како да залутало меѓу помладите деца. Ни се чини дека тоа е многу симпатично, како да е позрело и тоа е добро за него – бидејќи ќе донесе помудри одлуки, ќе научи побрзо и ќе разбере некои работи…

И родителите и другите возрасни честопати ќе речат дека детето е „зрело за своите години“ – најчесто како комплимент. Но, терапевтите предупредуваат дека оваа пофалба понекогаш крие нешто подлабоко и потенцијално загрижувачко. Иако не мора да прави некоја голема штета, важно е да се знае дека „зрелоста“ во детството понекогаш доаѓа со висока цена.

Ова се 5 причини зошто не е секогаш добро кога детето е премногу зрело за својата возраст:

Можно е детето да преземе родителска улога

Ако детето се однесува екстремно зрело, тоа може да значи дека тоа презело одговорност што не му припаѓа – се грижи за помладите браќа, им нуди емоционална поддршка на родителите или дури и извршува домашни работи што се надвор од можностите на децата. Ова се нарекува родителство и може да остави долгорочни последици за емоционален развој.

Можеби прерано морало да порасне

Некои деца немале друг избор, па биле принудени да „растат предвреме“ за да преживеат во несигурно или хаотично опкружување. Нивната зрелост не е избор или особина, туку начин на опстанок. Наместо да играат и да се однесуваат безгрижно, тие развиваат независност затоа што – мораат.

Тие немаат можност да бидат деца

Малите што се премногу „сериозни“, послушни и одговорни честопати немале простор за игра, грешки, глупости и спонтаност. Овие деца можат да чувствуваат постојан притисок да се однесуваат соодветно наместо да бидат слободно развиени во согласност со нивната возраст.

На возрасните можеби им изгледале како личности на кои можат да се потпрат, но тоа не е фер

Зрелите деца често оставаат впечаток на снаодливост и одговорност, така што возрасните несвесно ги доживуваат како мали „возрасни“. Сепак, очекување емоционална стабилност и разбирање од детето не е фер – дури и кога тоа го покажува. Таквите деца често учат да им угодуваат на други и да ги занемаруваат сопствените потреби.

Подоцна во животот тие можат да имаат проблеми со поставување граници

Ако детето постојано прима порака дека мора да биде „силно“ и „зрело“, може да се развие во личност на која ѝ е тешко да побара помош, покажува слабост или да рече „не“. Често се јавува и перфекционизам, тегоби и тешкотии во грижата за своите потреби.

Што да кажете наместо „зрел си за твојата возраст“?

Ако сакате да го фалите вашето дете, терапевтите советуваат да коментирате конкретно однесување:

„Ги изразуваш своите чувства многу убаво“.
„Се гледа колку се обидуваш да бидеш внимателен“.
„Ми се допаѓа колку си самостоен, но знаеш дека секогаш можеш да побараш помош“.

На овој начин на детето му се дава признание без притисок дека секогаш мора да биде „големо“ и „одговорно“. Затоа што, како што велат експертите, децата треба да бидат деца.

Извор