Наставник однел балони во училиште и ги замолил учениците да ги надујат и секој да го напише своето име на балонот.

Потоа учениците ги фрлиле балоните во ходникот, а наставникот ги измешал. Потоа наставникот им дал 5 минути на учениците да го најдат балонот со своето име на него. Децата барале и барале, но никој не успеал да го најде својот балон.

Потоа наставникот им дал задача на учениците: да го земат балонот што е до нив и да му го дадат на оној чие име е напишано на него. За помалку од 2 минути секој го добил својот балон.

На крајот, откако учениците заклучиле што ги научило ова искуство, наставникот им рекол:

– Балоните се како среќа. Никој нема да го најде ако го бара само својот. Наместо тоа, ако сите се грижиме едни за други, секој полесно ќе ја најде својата среќа.

Извор