Секое дете има свои емоционални потреби, а начинот на кој тие се исполнуваат – преку љубов, разбирање и меѓусебни односи – директно влијае врз тоа како детето ќе се доживува себеси. Дали ќе биде среќно и исполнето или, напротив, повлечено, несигурно или агресивно, во голема мера зависи од околината што го опкружува.
Детското однесување е огледало на неговата внатрешна состојба. Само ако емоционалниот резервоар на детето е полн, тоа ќе може да го достигне својот целосен потенцијал – без оглед дали станува збор за интелектуален, физички или социјален развој.
Родителите треба да бидат свесни дека детето не започнува прво да сака – тоа учи љубов преку нив. Како да му ја покажеме? Најпрвин, преку чести и топли погледи в очи, нежност, физички контакт и искрен интерес за неговите чувства. Ваквиот пристап не треба да биде ограничен само на мајката; таткото и сите членови на семејството играат значајна улога во формирањето на емоционалната стабилност на детето.
Погледот на родителот треба да биде отворен, топол и пријателски. Децата, особено во раната возраст, ја читаат емоцијата зад погледот. Ако тој е строг и студен, детето не учи дисциплина, туку страв. Таквиот страв, со текот на времето, може да прерасне во агресија, повлеченост или депресија.
Родителите честопати несвесно им пренесуваат на децата свои сопствени емоционални состојби. Важно е да не ги оптоваруваме со нашите проблеми бидејќи за нив е многу поболно да бидат игнорирани отколку да бидат критикувани.
Истражувањата покажуваат дека децата што растат во емоционално студена средина може да развијат сериозни психолошки последици. Недостигот на емоционална поврзаност со родителите може да биде многу поштетен отколку физичките казни.
Затоа, родителството бара посветеност. Ако мајката е отсутна во првите години од животот на детето, потребно е значително време за да се надомести изгубената врска. Ако таа е отсутна три години, последиците можат да бидат непоправливи. Детето има природна потреба од љубовта на мајката и нејзиното присуство, без разлика на тоа што физичкиот контакт преку папочната врвца е прекинат при раѓањето.
Методот познат како „терапија со мајчинска љубов“ се темели на три основни принципи: емоционална поврзаност, љубов и мајчиниот глас. Истражувањата потврдуваат дека мајчината љубов е основен фактор за здрав емоционален развој на детето.
Вистинската љубов не значи да го сакаме сопственото „јас“ во детето, туку да го сакаме детето како посебна личност. Кога родителите проектираат свои нереализирани желби врз своите деца, тие несвесно ги притискаат и ги лишуваат од можноста за природен развој.
Да се биде родител е привилегија и одговорност. Децата не треба да се воспитуваат со страв, туку со љубов. Тоа е единствениот начин тие да израснат во емоционално стабилни, среќни и самоуверени личности.
912