Социјалните мрежи им овозможуваат на тинејџерите да креираат онлајн идентитет, да разговараат со другите и да градат заедница. Тие можат да им дадат поддршка на други луѓе што имаат заеднички хобија или споделуваат искуства.
Сепак, употребата на социјалните мрежи може да има негативни ефекти:
- Одвраќање од домашната работа, вежбањето и семејните активности;
- Лош сон;
- Пристап до информации кои се пристрасни или неточни;
- Тие се средство за ширење шпекулации или споделување премногу лични информации;
- Пристап до нереални претстави на туѓите животи;
- Изложеност на онлајн предатори кои би можеле да се обидат да ги искористат;
- Изложеност на сајбер-булинг, што може да го зголеми ризикот од состојби на ментално здравје како што се анксиозност и депресија.
Извршниот директор на „Мета“, Марк Закерберг, неодамна им се извини на родителите во публиката на онлајн сослушувањето во Сенатот за безбедноста на децата, кои велат дека „Инстаграм“ придонел за самоубиства или експлоатација на нивните деца.
Иако ова не е негово прво извинување, тоа може да резонира поинаку со родителите кои се исцрпени од предизвиците за управување со активностите на нивните деца на интернет.
Дијалогот меѓу американскиот Конгрес и технолошките лидери, заедно со постојната низа решенија на државно ниво, поттикнува размислување за тоа како да се продолжи.
Треба да ја препознаеме сложеноста на влијанието на социјалните медиуми врз тинејџерите за да формулираме ефективни политики и системи за поддршка.
За да го направиме тоа ефективно, мора истовремено да признаеме три клучни вистини.
Не ни требаат убедливи научни докази за да дејствуваме против штетното влијание на социјалните мрежи врз менталното здравје на младите.
Технолошките компании мора да ги препознаат и да ги решат ранливостите на нивните млади корисници, дизајнирајќи платформи кои даваат приоритет на безбедноста и содржината соодветна на возраста без да чекаат апсолутен доказ за некаква штета.
Треба да ја препознаеме сложеноста на влијанието на социјалните медиуми врз тинејџерите за да формулираме ефективни политики и системи за поддршка.
Наместо да ја демонизираме технологијата, треба да ги земеме предвид индивидуалните разлики, дизајнот на платформата и пристапот до ресурсите кога креираме решенија кои ја балансираат заштитата и зајакнувањето.
Решавањето на менталното здравје на адолесцентите бара колективна акција надвор од регулирањето на социјалните мрежи.
Додека дигиталните платформи играат важна улога, исто така треба да се осврнеме на пошироките социјални детерминанти како што се сиромаштијата, расизмот и пристапот до грижа за менталното здравје.
Овој момент претставува можност да се создаде подобар интернет, но бара нијансирано разбирање на односот помеѓу технологијата и благосостојбата на тинејџерите. Давањето приоритет на менталното здравје на децата бара да ги прифатиме овие сложености и да бараме сеопфатни решенија.
912