Негативното размислување не е нешто што очекуваме да го видиме кај децата, но тие се соочуваат и со свои проблеми кои можат да предизвикаат такво однесување. Ако овој модел на однесување се повтори и децата почнат да размислуваат сè попесимистички, постојат одредени работи што родителите можат да ги направат за да им помогнат.

Експертот за развој на деца и родителство Клер Лернер споделува неколку корисни совети за родителите.

Помогнете му на вашето дете да разбере како функционира неговиот мозок

Лернер истакнува дека е важно родителите во одреден момент да седнат и да разговараат со своите деца за начинот на кој тие размислуваат. Како можен пример за комуникација експертот го издвојува ова: „Имаш неверојатен ум кој размислува за сè. Ова те прави неверојатно паметен и креативен. Но, тоа длабоко размислување може да го совлада мозокот и загрижениот дел може да го преземе и да те натера да мислиш дека нешто е лошо или дека нешто лошо ќе се случи“.

Со овој пристап, родителите му даваат на детето увид во она што го тера да размислува така и тоа на начин кој може да го разбере, а и нема да се чувствува осудено. Таа смета дека е корисно да им се покаже на децата дека овој тип на размислување не доаѓа поради нивната личност, туку поради нивниот ум.

Потврдете го нивното искуство

-Родителите не можат да ги контролираат чувствата или мислите на своето дете. Сепак, она што тие можат да го направат е да ја контролираат нивната адаптација на нивните чувства, нивното прифаќање и покажувањето разбирање – истакнала таа.

Тоа е првиот чекор во помагањето да стекнат самосвест што им ја отвора вратата на можноста дека на крајот ќе ја преиспитаат својата перспектива.

Прашајте дали сакаат ваша помош за решавање на проблемот

Друг начин на кој родителите можат да му помогнат на песимистичното дете е да се стават на располагање за секаков вид помош.

-Дајте му простор на детето да одлучи. Дајте му до знаење дека сте тука за него кога е подготвено да се обиде да го реши проблемот. Избегнувајте убедување и потиснете ја желбата за комуникација. Сметам дека кога родителите го преземаат овој пристап, дури и ако нивното дете не може да работи со нив за да го реши проблемот во моментот, тие се со поголема веројатност да се смират и на крајот да побараат помош од нивните родители кога се подготвени да истраат – објаснува Лернер.

Доколку детето одлучи да ја прифати помошта од родителите, тие можат да му помогнат да создаде план, кој чекор по чекор ќе покаже како да го реши проблемот. Исто така, родителите можат да внесат корисни идеи во планот, кои ќе додадат малку разиграност за да се надмине негативниот начин на размислување на децата.

Експертот заклучува дека потврдувањето и прифаќањето на искуството на детето е првиот чекор што ја отвора вратата за можноста – тоа на крајот да размисли за своите чувства и да ја преиспита својата перспектива.

Извор