Спроведено е истражување кое покажало дека загубата на бабата и дедото може да предизвика анксиозност кај децата на млада возраст, која понекогаш може да трае подолго. Секое дете мора да се соочи со нечија смрт порано или подоцна. Мора да научи дека никој не живее вечно и дека луѓето што ги сакаме можат да нѐ напуштат. Тоа е една од најтешките лекции што некогаш ќе мора да ги научи, а понекогаш нема да ја научи додека не изгуби некој близок.

Континуирано се спроведуваат студии за речиси сите аспекти на развојот на децата, а темата загуба и смрт е една од често дискутираните теми. Според „Study Finds“, губењето на бабата и дедото може да предизвика долготрајна вознемиреност на млада возраст, но откриено е дека тоа најмногу ги погодува тинејџерите. Бабата е најчесто омилената фигура во животот на детето, а нејзиното губење за детето може да биде многу болно. Студијата е спроведена од Универзитетот „Пен Стејт“, а во целост можете да ја прочитате овде.

Да се ​​изгуби член на семејството може да биде тешко, но има нешто особено тешко во губењето на бабата

Тие откриле врска помеѓу смртта на бабата и симптомите на депресија на млада возраст. Студијата покажала дека дури и 7 години по смртта на бабата, тинејџерите можат да доживеат 50 проценти зголемување на симптомите на анксиозност. Студијата, исто така, покажала дека загубата на бабата е поврзана со начинот на кој родителите на детето ја доживуваат смртта на мајката или таткото.

Некои можеби се прашуваат што можеме да научиме од ваква студија, а истражувачите наведуваат дека е важно општеството да разбере дека загубата на бабата е значаен ризик-фактор за турбуленции во емотивниот свет на децата. Истражувачите, исто така, се надеваат дека нивната работа може да се искористи за да помогне во дизајнирањето нови интервенции и третмани кои можат да им помогнат на младите луѓе откако ќе ги загубат бабата и дедото. Тоа не е нешто што ги засега младите само привремено, туку е нешто што го носат со себе додека растат.

Извор