Децата не се кучиња и нормално е дека глетката на детето кое го води родител на поводник ќе предизвика реакција. Но, кога се движите во сообраќај со мали деца и се плашите дека може да изгубите едно од нив, разбирливо е ако се одлучите за детски поводник. Сепак, според експертите, треба да најдете некој друг начин да ги обезбедите децата и тоа не е затоа што вашето дете на поводник наликува на куче.

– Разбирам, имам четири деца и некои од нив се енергични. Понекогаш ми беше тешко да ги задржам сите во близина – вели д-р Нил Хорен, директор на Центарот за детски и човечки развој на Универзитетот „Џорџтаун“. Но, децата можат да го толкуваат тоа што се врзани како форма на агресија.

За детето, влечењето за поводник кога шета се чини како огромен удар, вели Хорен. Да не зборуваме ако силно го повлечете поводникот, па вашето дете може да изгуби рамнотежа и да се повреди.

Но, важно е да се напомене дека детскиот поводник и неговите ефекти, ни физички ни психолошки, не се добро проучени. Затоа, невозможно е да се каже какво влијание имаат детските поводници. Но, генерално, Хорен вели дека поводникот не е толку различен како силното физичко тргање на детето за рака кога се обидувате да ги контролирате неговите движења.

– Користењето поводник за дете во практика може да ја изгуби првобитната намена и да се претвори во борба за моќ меѓу детето и родителите. Ако го повлекувате вашето дете, тоа може да стане агресивно – вели Хорен.

Уште поважно, поводникот не го учи ништо вашето дете. Кога ги воспитуваме нашите деца, секогаш бараме можности да ги научиме на животни вештини.

– Не сум сигурен како поводникот им помага на децата да научат некоја од тие вештини. Учењето на децата да останат блиску и да не бегаат им покажува како да ги контролираат своите импулси кога ќе видат нешто што мислат дека е сјајно и светло – вели тој. Исто така, испраќа негативна порака до вашето дете што може да му наштети на неговата самодоверба.

– Не гледате возрасни како шетаат на поводник, туку кучиња – вели Хорен.

Извор