Инспирирана од неколку приватни разговори, следејќи ги актуелните теми и проблеми со кои денес се соочуваат родителите, вклучително и јас, решив дека можеби е време да им кажам на родителите дека е во ред да направат нешто за себе, имајќи ги предвид потребите и интересите на детето, за да можат да бидат што поприсутни и покомпетентни родители.

Велам поприсутни затоа што во денешното модерно време, време на технологија, пандемии и закрепнување, ние како возрасни се очекува да бидеме одговорни еден за друг, за децата и за себе, а во исто време преземаме неколку улоги на ден во кои исто така преземаме различни одговорности и во кои очекувањата се различни.

Во еден ден треба да бидеме родители и вработени, а каде се другите улоги во кои се наоѓаме во текот на денот…

Дали сме некому сопружници, ние сме во момент кога треба да мислиме дека сме нечии комшии, купувачи, возач на автомобил… Сето ова изгледа неважно или помалку важно затоа што ние сме во овие улоги горе-долу секој ден и ги извршуваме рутински, но секоја од нив бара одреден труд за да остане одговорен и успешен во таа улога.

Улогата што најмногу бара од нас е родителската. Тука ќе ја поистоветам улогата на родител и старател, бидејќи по дефиниција не е исто, старателот на детето не мора и не е секогаш родител, но за полесно разбирање во текстот, зборот родител ќе ги земе двете значења, единствената улога што никогаш не завршува.

Без оглед на тоа што децата ќе пораснат и ќе живеат надвор од родителскиот дом, и без оглед на тоа дека ќе станат родители, ние сме секогаш во таа улога и размислуваме за нив.

Моментално, во период кога децата се помалку независни и повеќе зависни од нас кога им требаме повеќе и сме им прв пример за сѐ, модел во однесувањето, говорот, па дури и нивните аспирации, тогаш најмногу размислуваме за времето што го поминуваме со децата и квалитетите од тоа време.

Преземајќи ги сите овие улоги и прифаќајќи ги одговорностите, каењето често се споменува во разговорите со родителите.

Каење во форма на преиспитување на нечии постапки, одлуки, споредби со другите.

Дали јас како родител денес му дадов на моето дете премногу време да помине пред екранот?

Дали ручекот беше богат со хранливи состојки? О, не, не смее да јаде слатко денес!

Види како овој родител го носи детето на пат!

Повторно имав обврски на работа и го видов бебето само половина час пред спиење! Морав повторно да напишам извештај и не успеав да си поиграм со детето.

Дали е во ред да пијам кафе и да читам весник по работа додека детето е со мене?

Списокот е долг, каењето демнее во различни форми и прашања, но дали навистина има потреба од тоа?

Овде не мислам дека методот на воспитување со игнорирање, чување деца со помош на екранот е оправдан и прифатлив, туку само наведувам примери во кои родител воден од принципот на позитивна дисциплина и посветено родителство секако понекогаш се прашува.

Одговорот на прашањето дали е во ред – да, во ред е!

Во ред е да се биде човек и да се бара најдобриот можен начин да се справиш со одредени улоги.

Во ред е да кажам дека денес сум нервозна по напорниот работен ден и мислам дека треба да најдам мир за да можам да пијам кафе и да читам весник додека детето си игра до мене.

Во ред е затоа што ние како родители треба да ги контролираме нашите чувства и мисли за да бидеме што е можно покомпетентни родители.

Исто така, во ред е детето да поминува време пред екранoт, но многу е важно времето да биде ограничено и содржината да ја изберат родителите.

Екраните или медиумите можат да послужат како алатка за стекнување нови и подобрување на постојните вештини и знаења.

Доколку се водиме според споменатиот временски критериум и избор на содржина, времето поминато пред екраните не мора да прави да се чувствуваме виновни.

Во ред е и детето да си игра покрај вас додека го пишувате извештајот. Неопходно е да му објасните на детето дека моментално треба да завршите една важна задача и дека сте тука доколку сте му потребни.

Пред да почнете со работа, можете да му дадете на вашето дете улога за неговата важна задача, без разлика дали е лекар кој треба да ги лекува своите играчки или е мајстор кој треба да ги поправа автомобилите.

Овде доаѓаме до проблемот на количината, односно квантитетот на времето што го поминуваме со детето, кога всушност треба да го погледнеме квалитетот на тоа време.

Невозможно е сите да поминеме неколку часа со детето во концентрирана игра или интеракција насочена кон детето, па затоа количината не е толку важна.

Некогаш можеме да бидеме по цел ден со детето и воопшто да не си играме со него затоа што имаме работа низ дома и слично и интеракцијата со него е поврзана само со актуелности, а понекогаш сме со него половина еден час и сме фокусирани само на него и на она што детето сака да ни го каже.

Затоа е важно во текот на времето што го поминуваме со детето да размислуваме дека иако кратко, тоа е фокусирано на него. Ако тоа е само приказна за добра ноќ и краток разговор за изминатиот ден, тоа е во ред.

Постои исклучително висока поврзаност помеѓу квалитетното време поминато во семејството со создавањето доверба и блискост меѓу родителите и децата.

Во ред е да размислувате за себе и за вашите потреби и интереси.

Задоволниот човек полесно ги презема сите обврски и улоги во кои се наоѓа, а како родител му дава на своето дете мирен дом во кој ќе се чувствува безбедно и блиско со семејството. Така, тоа му дава основа еден ден да стане компетентен возрасен во сите сфери од неговиот живот.

Автор: Наташа Мачек
Извор