Дали сте виделе родители што го плескаат бебето кога тоа развива и тестира нови вештини? Еве еден пример: бебињата се родени за да го сфатат навидум драгиот живот. Кога ќе му ставите нешто во раката, на бебето ќе му бидат потребни многу месеци за да научи да ја отвори раката и да го пушти тоа што претходно го фатило. Значи, кога ќе се појави капацитетот, детето почнува да го вежба со пуштање на работите повторно и повторно. Тоа е сигнал за развој. Но, кога родителите почнуваат да им викаат и да ги плескаат бидејќи испуштаат работи од рацете, тие покажуваат дека немаат разбирање за развојот на детето.

Бебињата немаат скриени мотиви и не можат да ја сфатат перспективата на мајката. Се чини дека и мајката не може да ја сфати перспективата на бебето.

Што треба да разбере мајката? Само 25 отсто од обемот на мозокот е развен при раѓањето на бебето. Значи, на мозокот му е потребно да се развие дополнително, кога мозочните врски треба да растат експлозивно за оптимален развој. Растот на големината на главата во првата година е поврзан со интелигенцијата.

Второ, мозокот на бебето ги поставува доживотните темели врз основа на искуството. Ако бебето доживее безбедна средина во која се чувствува сакано, тогаш тоа расте среќно и добро – со полн капацитет. Ако доживее вознемирувачка средина, тогаш бебето троши енергија обидувајќи се да преживее. Ако искуси казнување, се затвора развојот на растењето бидејќи е со личност што го казнува.

Ако мајката продолжи да го казнува детето за активности поврзани со самореализација и учење, тоа ќе научи да не учи. Детето нема да се чувствува доволно безбедно за да ги следи импулсите да научи и наместо тоа, ќе очекува шлаканица. Детето ќе биде исплашено и недоверливо кон светот. Ќе изгради бариера околу себе, ќе се крие од другите и ќе расте настрана, осамено.

Ако мајката е сурова кон своето дете, детето учи да биде сурово кон другите. Ако мајката е полна со љубов и поддршка, детето учи дека така треба да се однесува со другите.

Импулсивното плескање е форма на екстернизирање на непријатностите на самите родители: – Се чувствувам вознемирено/луто како одговор на твоето однесување, па затоа си виновен/виновна и сакам да те спречам повеќе да не правиш да се чувствувам лошо.

Планираното тепање, како во класичното: „Чекај само кога ќе се врати татко ти дома“ е културно гледиште за децата кои имаат лоши импулси што треба да се спречат со казна.

И двата начина не се мудри доколку сакате вашето дете да го развие својот целосен потенцијал.

Знаеме дека тепањето ги поткопува довербата, социјалниот развој и самодовербата кај детето.