Постои опасен предизвик меѓу учениците што може да ги чини живот – лежат среде улица! Натпреварот за тоа кој ќе биде на асфалт подолго време и ќе побегне побрзо кога ќе дојде автомобил или дури ќе направи склекови на патот, почна меѓу учениците од основните училишта.
– Група деца на возраст не повеќе од 12-13 години се собраа во населбата Степа Степановиќ, а две девојки легнаа среде улица една до друга, додека третиот чувар гледаше дали доаѓа возило. Се стемнуваше и има кривина каде што понекогаш навистина возат ненормално – се вели во објавата во вибер-група на жители на населбата Степа Степановиќ во Белград, во која има повеќе од 1.700 луѓе и каде што неколкумина од нив претпоставуваат дека станува збор за тик-ток предизвик.
Дека децата се таму секоја вечер, потврди и друг член на оваа вибер-група, кој ги гледа од терасата. Тој изјави дека понекогаш лежат на пешачки премин. Единственото прашање е кога ќе се случи несреќа, а експертите наведуваат дека глупавите идеи само се менуваат, а нема системско решение.
Бранка Тима, училиштен психолог, гледа на ваквите предизвици како на резултат на проблемот со комуникацијата помеѓу родителите и пошироката заедница со деца.
„Не воведувајте забрана“
Бранка Тишма, исто така, нагласува дека е многу важно на кој начин поставуваме забрани за децата.
– Забраната не мора секогаш да биде експлицитна, треба да зборуваме во каква опасност се впушта и како да го избере она што е помалку опасно. И ние сакаме да биде на наш начин или стануваме беспомошни во односите со децата. Тоа е родителска неспособност или незнаење за начинот на пристапување кон детето – истакнува Тишма и додава дека детето треба да биде информирано дека го сакаме, дека сме тука за него во секоја ситуација.

– Треба малку повеќе да се занимаваме со нашите деца и да разговараме со нив за предизвиците, без разлика на која возраст се. Децата сега се докажуваат, ова се задачите што треба да ги завршат за да влезат во некоја група. И токму затоа треба да разговараме со нив. Треба да имаме контрола и врз нивниот телефон, но не со отворање лажни профили на социјалните мрежи, туку отворањето на профилот да биде заеднички проект – објаснува Тишма.
Не е важно само родителите да разговараат со детето, туку исто така е важно тие да бидат истрајни, па дури и да комуницираат едни со други, бидејќи децата дома зборуваат за она што се прави на училиште.
– Вреди да се интервјуираат некои познати луѓе од светот на спортот за да можат и тие да зборуваат. Овие познати предизвици беа воведени преку познати личности. Полевањето со мраз од нив започна, така што тие не можат да се исклучат сега, мора да се вклучат – наведува Тишма.
Во описот на адолесценцијата е да се пробиваат границите, истакнува д-р Ивица Младеновиќ, психијатар, а тоа може да почне од бенигни ситуации, кога ќе украдат пари од родителите, па до вакви ситуации.
– Не би го патологизирал, но е крајно опасен за животот. За жал, живееме во свет во кој животот е малку ценет, каде што поентата е да се биде различен по секоја цена, дури и ако треба да се направи глупост. И кога ќе го ставите во контекст на адолесценцијата, тој добива гротескни размери. Со години имавте секакви предизвици, дури и самоубиствени, а целта е секогаш адолесцентната популација. Ова повторно го наметна некој, веројатно преку „Тик-ток“ – истакнува д-р Младеновиќ.
Тој ја гледа одговорноста за сето ова кај возрасните и посочува дека вредносниот систем е изопачен, а самиот систем е неефикасен и незаинтересиран, така што сѐ повеќе работи се пренесуваат на семејството, кое е под огромен удар.
– Децата бараат и ги пробиваат границите, дури и по цена на животот, и ние мора да создадеме засолниште во семејството. Денес лежи на улица, за една или две недели ќе има некоја нова глупост опасна за живот. Би било суштинско да се реши ова систематски, а тоа би значело промена на вредносниот систем, како и образовниот и правниот, па дури и регулирање на виртуелниот свет, што е тешко затоа што многу пари се во игра. За жал, единствениот што може да реагира е семејството, а довербата во семејството се добива преку разговор и пред сѐ преку модел на однесување – вели д-р Младеновиќ.