– Мамо, дали може да спијам кај баба вечерва?

Ова го слушнав утрово додека се возевме во автомобилот.

Кога успеав да се свртам за да си го видам детето, тоа ме натера да се вратам во минатото, со само една реченица…

Патував далеку…

Кога помина времето и сите нè направи возрасни, полни со здодевни приоритети?

Секој ден се бориме за нешто за кое не сме ни сигурни дека навистина го сакаме. Кога всушност, куќата на баба, е нешто што им е потребно на сите.

Куќата на баба е место каде што часовникот е на одмор, а минутите спокојно минуваат.

Куќата на баба е местото каде што обичните тестенини и домашниот леб имаат различен вкус, прекрасен вкус.

Куќата на баба е место каде што едно невино попладне може да трае цела вечност на игри и фантазии.

Куќата на баба е место каде што шкафчињата кријат стара облека и мистериозни алатки.

Куќата на баба е место каде што затворените кутии стануваат ковчези на тајни богатства, подготвени за откривање.

Куќата на баба е местото каде што играчките се измислуваат на самото место.

Куќата на баба е местото каде што сè е мистериозно возможно, каде што се случува магијата и каде што се случува почетокот на нашите животи.

Куќата на баба, однатре, е адресата на нашата најдлабока наклонетост, каде што сè е дозволено.

Тој луксуз повеќе не ми припаѓа мене, за жал, ќе живее само со мене, во спомените.

Кога би можела, би го побарала истото нешто…

– Дали може да спијам кај баба вечерва?

Непознат автор

Извор