За повеќето жени, трудничкиот стомак секако не е нешто за криење, но тоа не значи дека непознати луѓе можат да го допрат кога сакаат. Речиси секоја идна мајка се нашла во ситуација кога некој се обидел да ѝ го погали стомакот. Дали е тоа општествено прифатлив гест или е преминување на границата?

Експертот за бонтон Џамила Мусајева смета дека допирањето на стомакот на жената без нејзина дозвола е „апсолутно неприфатливо“.

„Допирањето на стомакот на жената е инвазија на нејзиниот интимен простор. Ова им е дозволено само на партнерот, браќата и сестрите, родителите или луѓето што ги сметаме за блиски. Допирањето од страна на познајник или колега не е прифатливо“, изјавила таа.

Мусајева истакнува дека ставовите за допирање на трудничкиот стомак може да варираат во зависност од религиозните, културните и личните преференции.

„Треба да бидеме свесни за овие фактори, но да користиме здрав разум за да разбереме кога е соодветно да го сториме тоа“, истакнала таа.

Во повеќето случаи, допирањето на трудничкиот стомак се смета за наметливо

За трудниците кои не сакаат туѓи раце на својот стомак, Мусајева препорачува да користат вербални и невербални знаци за да се спречат несаканите допири.

„Кажете ѝ на личноста дека не ви се допаѓа некој да го допира вашиот стомак. Бидете афирмативни во вашиот тон, но додајте насмевка. Можно е личноста да доаѓа од друга култура каде што е прифатливо допирањето, како гест за поздрав и наклонетост. Исто така, можете да ги ставите вашите раце над стомакот и ако некој сака да го допре, нека ви ја допре раката наместо стомакот“, советува таа.

А Мишел Мекмулен тврди дека е потребна дискреција кога станува збор за допирањето на трудничките стомаци.

„Како симбол на надеж, трудничкиот стомак може да изгледа неодоливо, но треба да одолеете и да не го допирате. Емоциите од бременоста може да бидат комплицирани за мајката, а таа често ќе биде ранлива и заштитнички настроена. Во повеќето случаи, допирањето на стомакот се смета за наметливо“, вели овој експерт за бонтон.

Што велат мајките?

Меган Елизабет Гист од државата Охајо вели дека за време на бременоста, пред девет години, многу го заштитувала својот стомак.

„Имав неколку спонтани абортуси. Ми рекоа дека нема да имам деца, а потоа забременив. Сакав да го допирам стомакот и да разговарам со бебето, но не сакав никој надвор од нашето семејство или од блискиот круг да го прави тоа. Мислам дека луѓето премногу често навлегуваат во личниот простор на трудницата“, објаснила таа.

Карен Џејмс-Хол имала поинаков став кога била бремена со својата ќерка.

„Ми се допаѓаше тоа. Чувствував дека секоја личност што ќе го допреше мојот стомак како да го запознава моето бебе. Верувам дека затоа се чувствуваше толку сакана од првиот ден“, заклучила таа.

Извор