Често децата имаат тешкотии да ги изразат своите чувства, што може да создаде проблеми во комуникацијата со родителите. Сепак, создавањето средина исполнета со почит, разбирање и емоционална сигурност може да помогне да се надмине таа пречка. Клучот е во отворени разговори, трпение и потврдување на чувствата на детето, а родителите треба да бидат пример за емоционална отвореност.

Експертите велат дека родителите што редовно ги именуваат, објаснуваат и потврдуваат чувствата на децата им помагаат да развијат емоционална свесност, емпатија и вештини за саморегулација. Изјави како: „Во ред е да се лутиш, ајде да зборуваме што прави да се чувствуваш така“, ги учат децата дека нивните чувства се важни и дека можат да се управуваат.

Основа на отворената комуникација е довербата. Ако сакате детето да ги сподели своите чувства, слушајте го без критика. Бидете присутни, воспоставете контакт со очите и избегнувајте да го прекинувате. И најмалите знаци, како кренати веѓи или воздивнување, можат да се доживеат како осуда.

Важно е родителите да започнат од себе. Споделувајте свои искуства за да покажете дека домот е безбедно место за разговори за стравови и ранливост. Поставувајте отворени прашања како „Што се случи?“ или „Што ти помина низ глава?“ наместо затворени „Дали си вознемирен?“ Ова им помага на децата да ја поврзат емоцијата со мислата и настанот.

Покажете емпатија и понудете помош. Како родители, вие ги водите децата, а средината што ја создавате гради темели за вашиот однос и развој на нивната емоционална интелигенција.

Извор