Нарцисоидното родителско однесување вклучува прекумерна потреба за восхит или внимание, често на штета на развојот и благосостојбата на детето. Тоа е поврзано со нарцисоидно растројство на личноста, иако некои родители со ова растројство на личноста не ги злоупотребуваат своите деца на овој начин.

-Некои нарцисоидни родители лесно се забележуваат: тие често имаат грандиозно чувство за самобитност и се себични. Сепак, некои нарцисоидни родители е многу потешко да се забележат. На површината често изгледаат многу драги и шармантни, но може да негуваат длабоко вкоренети чувства на љубомора и огорченост кон нивното дете – објаснува терапевтот Ими Ло.

Таа споделила три начини на кои нарцисоидните родители можат да ги повредат децата.

Нарцисоидните родители често ги гледаат своите деца како продолжение на себе

-Нарцисоидните родители често ги третираат своите деца како извор на потврда за сопствената вредност, принудувајќи ги да постигнат достигнувања кои би донеле пофалби и признанија, додека децата немаат можност да развијат сопствен идентитет. Таквото однесување може да ги збуни децата и да предизвика осаменост кај нив затоа што љубовта на родителите е условена од нивниот успех – објаснува терапевтот.

Чувство на вина и контрола

-Нарцисоидните родители што имаат чувство на вина и контрола често припаѓаат на типот „ранливи нарциси“ – вели Ло.

-Тие се емоционално нестабилни и несигурни, често ја изразуваат агресијата на пасивен начин за да предизвикаат психолошка штета. Таквите родители често изразуваат потреба за емоционална зависност и контрола врз своите деца, често ставајќи ги во улога на старател или советник уште од мали нозе. Овој тип на манипулација може да остави трајни емоционални последици – истакнува таа.

Конкуренција и саботажа

Нарцисоидните родители често не можат да поднесат нивните деца да го надминат нивниот успех. Тие секогаш треба да бидат во центарот на вниманието и не можат да издржат некој да постигне повеќе од нив, па дури ни нивните деца.

-Таквите родители честопати можат да реагираат со лутина, завист и понижување, ако се засенети од нивните деца. Ова може да резултира со вербални напади или да бидат игнорирани, создавајќи средина во која децата се чувствуваат небезбедно и несигурно – како да „одат по лушпи од јајца“ – заклучила Ло.

Извор