Искуство на мајка, која споделува за односот со поранешната свекрва, за сопствените реакции и однесувања и со неа и со сопругот

„Само што ги завршив сите домашни обврски и се погрижив за децата самата. Том работеше, тоа беше неговата задача. Сè друго е моја работа“.

„Твојата гаража изгледа многу подобро сега кога одвои време да ја исчистиш“.

„Ако ги поделиш порциите на половина, ќе го изгубиш вишокот килограми по породувањето. Бев да возам велосипед по две недели откако ги добив децата. Сакав да ми се врати телото назад и едвај јадев“.

Ова се само некои од работите што ми ги кажуваше мојата свекрва. Не се толку лоши, но беа доволни за да ми влезат под кожа. Вообичаено ја игнорирав (како и мојот тогашен сопруг), бидејќи ги кажуваше овие работи пред нашите деца и јас не сакав да има тензија. Еднаш, сепак, не можев да го задржам мислењето за себе. Мојот поранешен сопруг зборуваше за патувањето на кое требаше да оди со пријатели. Се работеше за ергенска забава во викенд. Јас требаше да останам дома со 3 деца. Сите носеа пелени. Едно од нив учеше да оди. Бев исцрпена и вознемирена. Тој сè уште мисли дека било во ред што ме остави тој викенд.

Додека дискутираше за плановите со неговиот брат, јас дадов саркастична забелешка за тоа колку сум изморена и дека треба да ја пропушти забавата бидејќи ќе бидам до лактови во измет. Неговата мајка ми рече да се повлечам. Да се повлечам. Како да бев некое куче што лошо се однесува. Тоа беше крајот за мене и иако не сум сосема сигурна што кажав тогаш – беше пред 12 години – таа никогаш повторно не ми кажа нешто слично.

Сфатив дека моите проблеми со свекрвата беа малечки во споредба со другите луѓе. Сè уште имаме добар однос, а таа ги сака нејзините внуци и синот многу. Имаме заеднички работи за кои зборуваме, а по таа конфронтација почнав да зборувам повеќе и навистина не се грижев за тоа како таа ќе реагира. Но, откако се разведов, кога слушнам како моите пријателки зборуваат за своите свекрви, многу сум среќна што повеќе немам свекрва. Не дека не можев да се справам со односот, туку убаво е чувството кога ја немате таа грижа во животот.

Таа ситуација создаваше тензија кај сопругот. Тој не сакаше да чувствува дека мора да избира страна, а јас му се лутев што не застанува зад мене. Знам дека има многу фантастични свекрви во светот. Можеби некој ден повторно ќе имам свекрва. Но, засега, ми се допаѓа слободата да не треба постојано да се консултирам со нечија мајка за празници и родендени.

Не ме недостига чувството дека правам нешто погрешно само затоа што е поразлично од начинот на кој мајката на мојот сопруг го прави тоа. Драго ми е што слонот во собата го нема и можам да речам дека правам што сакам во мојот сопствен дом. Кога таа доаѓаше во посета, секогаш имаше пасивно-агресивни коментари за состојбата на мојот дом и градината. Еднаш дури и ја видов како оди во мојата соба и поминува со рака по гардероберот за да види колку прашина има. Јас сум возрасна жена и ќе ја избришам прашината ако сакам и кога сакам. Не ми треба некој да ми влегува и да ми суди за мојата домаќинска страна.

Навистина не ми недостига таа да доаѓа кога ќе побарав од поранешниот сопруг да ми помогне со вечерата или да смени пелена. Таа постојано му велеше дека е одличен татко само затоа што е татко и ги споделува родителските обврски со мене. Имаше многу моменти кога сакав да врескам: „Замолчи! Само замолчи!“ Не го направив тоа, се разбира. Се обидував да бидам поголемата личност.

Има односи што нè прават подобрата верзија од себеси. Има односи што ги губиме, па потоа се сеќаваме колку добри биле, дури иако не сме ги ценеле како што требало додека траеле. Јас немам ниту едно од таквите чувства за мојата поранешна свекрва. Поминаа години откако немам свекрва и нема да бидам тажна ако никогаш немам друга. Знам дека тоа звучи ужасно и себично, но нема да се извинувам за тоа.

Разводот е тежок, може да ви ја намали самодовербата и среќата. Сепак, дозволено ми е да најдам и некои позитивни работи во сето тоа. За мене, тоа е фактот што сум без свекрва.

Автор: Шеа Еплинг

Извор