Односот со мајката значително ги обликува личноста и емоционалното здравје на секоја личност, а експертите предупредуваат дека нарцисоидното однесување на мајките може да има многу силни последици врз децата. Ваквите мајки честопати ги ставаат своите потреби пред потребите на своите деца, а нивното однесување е тешко да се препознае бидејќи обрасците на манипулација и контрола се скриени зад очигледната загриженост.

Според различни советници и терапевти, ова се трите најчести навики што укажуваат на нарцизам кај мајките.

Потребата за контрола

Експертите истакнуваат дека нарцисоидните мајки честопати се обидуваат да го контролираат секој аспект од животот на своите деца – од избор на пријатели до хобија и училишни активности. Наместо да ја поддржуваат индивидуалноста на детето, тие очекуваат детето да биде продолжение на нив, што може да доведе до чувство на задушување и несигурност кај детето.

Децата честопати немаат слобода да донесуваат свои одлуки или да изразуваат автентични интереси. Секоја независност или обид за спротивставување се среќава со прекор или казна. Таквото однесување кај децата поттикнува чувство на несигурност и страв од правење грешки.

Недостиг на емпатија

Психолозите нагласуваат дека овие мајки ретко покажуваат разбирање за чувствата и потребите на детето. Наместо да понудат вистинска поддршка, тие почесто ги потценуваат проблемите на детето или му се потсмеваат, создавајќи чувство дека емоциите на детето не се важни или достојни за внимание.

Со текот на времето, децата што растат со такви мајки може да почнат да се повлекуваат во себе и да ги кријат своите чувства за да избегнат критики. Покрај тоа, нарцисоидната мајка често ги игнорира достигнувањата на детето, ја намалува неговата вредност или го споредува со другите. Овој недостиг на поддршка може да има долгорочни ефекти врз самодовербата и емоционалната стабилност на децата.

Барање постојана потврда и восхит

Нарцисоидните мајки редовно очекуваат нивните деца да ги фалат, поддржуваат и да ги ставаат на прво место, дури и кога тоа е несоодветно. Експертите известуваат дека тие имаат тенденција да ги драматизираат или претеруваат своите проблеми за да привлечат внимание, додека потребите на децата остануваат во заднина.

Исто така, тие често манипулираат со чувствата на вина или ги користат емоциите за да ги постигнат своите цели. Таквата динамика резултира со игнорирање на потребите на децата, а нивните гласови остануваат нечуени.

Препознавањето на овие навики е првиот чекор кон поставување здрави граници и заштита на сопственото емоционално здравје.

Извор