Знаеме дека играта е најважна активност за децата. Преку играта тие напредуваат во секоја област, бидејќи таа ги развива сите можни вештини, на сите нивоа, моторни вештини, па дури и самиот мозок. Децата учат преку игра. И тие мора да научат сè. И токму тоа ни создава „благ“ притисок бидејќи знаеме дека треба да бидеме внимателни и да се трудиме да се погрижиме да ги научат вистинските работи.
Секако, како нивни родители, сакаме да им помогнеме и да ги научиме на основни работи како бои, форми, бројки… И тогаш често ги преиспитуваме, мислејќи дека им е важно да научат сè што можат, да го насочат своето внимание кон сè што е важно…
Но, логопедот Никол Дракман, која објавува на својот профил на „Тик-ток“, има совет: Не глумете полицаец додека си играте со децата. Што точно значи тоа? Па, дека не е неопходно конкретно да ги испрашувате вашите деца за време на играта за да го проверите нивното „знаење“ или наученото.
Еве што се случува кога ќе го прашаме детето: „Каква боја е автомобилот?“, „Кој број е овој на коцката?“, „Какво животно е ова?“ Ова треба да се избегнува.
-Вака не треба да изгледа играта со вашето дете – објаснила Дракман, давајќи неколку примери за тоа како да му помогнете на вашето дете да учи и да се забавува, додека игра на вистински начин.
Во нејзиниот прв пример таа нагласува како да го научите вашето дете за боите. Сето тоа започнува со едноставна, зелена, сензорна корпа.
@speecheasy TikTok is back in to celebrate here is my #1 most viral video 🩷💖 #speechtherapy #slpsoftiktok #earlyintervention ♬ original sound – Speecheasy
-Наместо да прашате „Каква боја е ова? Каква боја е тоа?“ и да ги презентирате сите бои во исто време и да се обидувате да ги натерате децата веднаш да ги запомнат, можете само да направите зелена сензорна корпа“.
Во тие сензорни корпи би имало предмети со иста боја, па наместо да го прашате детето каква боја е нештото, а ги има многу, вака ја именувате бојата или го кажувате она што го гледате. „Леле зелен ориз! Зелена чаша!“
-Децата подобро се сеќаваат на работите кога се забавни, кога ги насочуваат и кога се конкретни. Тоа е мала промена во начинот на размислување што може да направи голема разлика.
Има толку многу што треба да ги знаеме, да ги научиме, да им ги пренесеме на нашите деца, а тешко е секогаш да следиме сè, па затоа е убаво да се слушне и примени едноставен совет за нешто многу важно. Природно е да им ги поставуваме сите овие прашања на децата, исто како полицајците, за да видиме дали научиле нешто. Но, вака е многу пологично.
912