Пред неколку години, кога дознав дека сум бремена, прво бев радосна, но потоа почнав да паничам. – Ќе имаш полни раце работа – имаа навика да се кажат пријателите, па дури и непознати луѓе откако ќе им го кажев полот на бебето.

Еден член од семејството ми рече дека момчињата не одржуваат контакт со своите родители кога ќе пораснат. Бев заглавена во стереотипи, ненадејно се прашував дали мојот сопруг и јас можеме да воспитаме љубезно и чувствително момче кое ќе остане поврзано со нас кога ќе порасне. Очигледно полот нема врска со способноста на детето да порасне во грижлив, чувствителен возрасен човек, но, сепак, стереотипите се моќна работа, а нив ги има многу во нашето општество.

Се разбира, родителите не можат секогаш да ги контролираат силите, но експертите велат дека постојат едноставни чекори што можеме да ги преземеме за да воспитаме чувствителни, грижливи и емоционално интелигентни момчиња. Еве неколку од нив.

Не верувајте во идејата дека момчињата се неволја

Мајкл Томпсон, психолог и автор на „Воспитување на Каин: Заштита на емотивниот живот на момчињата“, вели дека една едноставна, моќна работа што можат да ја направат родителите е да се спротивстават на негативните очекувања и претпоставки.

Тој вели дека постои генерација на родители која во основа верува дека момчињата имаат проблеми. На пример, тие забележуваат дека момчињата со децении имаат проблеми на училиште.

– Луѓето веруваат дека момчињата не сакаат да пишуваат домашни задачи. Сметаат дека се здружуваат со други момчиња и прават глупави работи и нема да бидат блиски со нивните семејства – објаснува Томпсон.

Поставете слика од човекот на кој му се восхитувате

Една едноставна, прифатлива акција е да поставите фотографија од човекот на кој му се восхитувате во собата на вашиот син, без оглед на тоа дали е вашиот татко, сопруг, чичко, наставник или друга јавна личност на која ѝ се восхитувате. Тоа во голема мера е симболично, но симболот може да биде значаен – особено во оние тешки моменти на родителство кога сте загрижени дека вашиот син попушта под половите норми.

– Очекувањата на возрасните имаат силно влијание врз она што децата мислат дека можат да бидат – вели Томпсон.

Научете го дека чувствата се за чувствување

Иако ограничувањето на половите норми може да се менува, сепак, постојат многу докази дека општеството и родителите очекуваат девојчињата да бидат емотивно експресивни и емотивно пописмени од момчињата. На пример, едно неодамнешно истражување покажа дека мајките и понатаму имаат стереотип дека момчињата не плачат. Родителите можат да се спротивстават на овој стереотип создавајќи безбеден простор каде што момчињата ќе можат да ги изразат емоциите. – Гушнете го вашиот син. Слушнете го додека плаче. Утешете го наместо да му кажете да престане.

Децата со здрава, безбедна приврзаност кон своите родители се во најдобра позиција да се борат против силите во светот што вршат притисок врз нив да попуштат пред нормите на врсниците.

Нека вежбаат грижа за другите

Без разлика дали е намерно или не, истражувањата покажуваат дека многу родители и понатаму имаат поголеми очекувања за девојчињата кога станува збор за помош низ домот отколку за момчињата.

Момчињата поминуваат околу 15 минути помалку на ден во помагање околу домашните работи отколку девојчињата. Момчињата со сестри имаат помала веројатност да помагаат во домашните работи кога се возрасни, делумно затоа што пораснале навикнати некој друг да се грижи за нив.

За да се спротивставиме на ова, важно е да ги поткрепиме во нивната способност да се грижат за другите луѓе и активно и доследно да придонесуваат за нивното семејство.

– Треба да го научите вашиот син да препознае дека на некој друг му е потребна грижа – вели Томпсон.

Постојат многу начини како да го направите ова, без оглед дали е охрабрување да му помогне на братчето или сестричката, бабата или дедото или можеби грижа за друго дете. Хранењето и шетањето домашно милениче е добра практика, како што е и едноставната грижа за растение. Клучот е да бидете доследни, вели Томпсон и додава дека вашето дете знае дека очекувате да се грижи за другите, а не само за себе.

– Можете да го научите детето да го препознава својот капацитет за грижа – вели Томпсон.

Автор: Кетрин Пирсон

Извор