Сè додека вие како родител се потпирате на инстинктот, не можете да погрешите. Сте го слушнале ова милион пати. Но, не е така.

Да речеме, родителскиот инстинкт, тој природен нагон, најчесто го принудува да му помага на детето во сѐ. Да му подадете, да му подржите нешто, да му ги врзете врвките, за детето да не се мачи. Потоа, сите ние сакаме да гледаме насмевки на лицата на нашите деца. За да го постигнеме ова, понекогаш им обезбедуваме многу повеќе отколку што всушност можеме и отколку што им треба. И сите знаеме дека тоа не е добро. Затоа слушањето на инстинктот не е секогаш добра идеја. Тој лесно може да нè заведе.

Постојат многу такви случаи во секојдневните односи со децата. Правиме грешки без намера да му наштетиме на нашето дете, туку напротив, посакувајќи му само добро. Но, сè додека сте отворени за учење и свесни дека грешките се составен дел од родителството, вие сте на вистинскиот пат за воспитување здрави, среќни и независни деца.

Еве неколку такви грешки што буквално им штетат на децата.

Ги фалите за сè што прават

Веројатно ви се чини дека е добро за самодовербата на вашето дете да го фалите што повеќе. Сепак, треба да имате мера и да не претерате поради неколку причини. Првата е дека децата се многу проникливи. Тие многу добро знаат кога ги пофалувате затоа што нешто навистина ви се допаѓа, а кога го правите затоа што мислите дека е „како што треба да биде“. Вашите пофалби на тој начин ја губат својата вредност. А втората причина е што ако детето искрено и со задоволство прави нешто и ужива во тоа (на пример, црта или прави интересни фигури од блокови), прекумерната пофалба ќе ја претвори неговата желба за процесот на создавање во желба да ја добие вашата пофалба и препознавање.

Значи, пофалби ДА, но умерено и кога се заслужени.

Им овозможувате сè што сакаат

Многу е важно родителот да прави разлика помеѓу желбите и потребите на детето. Ние сме должни да исполнуваме потреби и за тоа не станува збор, а желбите се прашање на привилегија и ако ги исполнуваме премногу често, му ја лишуваме на детето радоста на исчекувањето. А дополнително, кога ќе дојдеме до ситуација едноставно да не можеме да исполниме некоја желба, детето веројатно бурно ќе реагира (не по своја вина).

Исполнувањето на желбите треба строго да се избегнува и да не биде користено како „смирувач“ во ситуации кога детето е бесно.

Не поставувате граници

Една од работите во кои е тешко да се согласиме со познатиот Јеспер Јул е дека никој не докажал дека на децата им требаат граници за здрав развој. Тоа го докажуваат самите деца, секој ден. Со границите детето се чувствува безбедно и заштитено. И секој обид да се поместат границите е причина да бидете задоволни бидејќи тоа значи дека вашето дете се развива здраво. Меѓутоа, дали границата ќе биде поместена треба да биде одлука на родителите, а не врз основа на тоа како детето ќе реагира или што ни е полесно во тој момент.

Но, не заборавајте дека детето има право на свои граници. Ако не сака да ги дели своите работи, да ја гушне баба или да ги изеде сите брокули во чинијата, почитувајте ги неговите граници.

Не го учите детето на однесување преку ваш пример

Можете да зборувате цел ден за тоа колку е важно вашето дете да чита. Ако не читате самите, вашите напори се залудни.

Можете да поминете еден век зборувајќи за штетноста на цигарите и газираните пијалаци. Ако имате „кока-кола“ во фрижидерот и ако пиете секој ден, залудно е.

Можете постојано да го учите детето дека не е убаво да се пцуе, но ако секој ден пцуете, како очекувате да не пцуе вашето дете?

Низата е бесконечна.

Не сте доследни

За децата светот е прилично хаотично место. Воопшто немаат влијание врз тоа што ќе направат тој ден и како ќе им помине денот, а кога знаат што да очекуваат, се чувствуваат многу подобро. Тоа им дава чувство на контрола над делот од времето што го имаат за себе. Од друга страна, колку и да ви се чини дека децата се среќни кога ќе се откажете од нешто што треба да им биде последица на лошото однесување, вие всушност им испраќате порака дека не можат да знаат што да очекуваат од вас.

Ги решавате сите ситуации и проблеми

Им го диктирате решението на задачата што ја имаат за домашна работа, им ги редите книгите, им го местите креветот, им ги собирате играчките. Ви се чини дека вашето дете уште е мало и не треба да се мачи. И заборавате колку всушност се вредни тие искуства и моменти во кои учат и стануваат независни – вие им ги крадете, правејќи работи за нив.

Премногу сте критични

Родителите секогаш критикуваат со добра намера. Тие сакаат нивното дете да стане подобро, поуспешно, попедантно, поорганизирано. Сигурно се сеќавате на оние ситуации кога ќе го донесете дома контролниот лист, а мама и тато го гледаат, а очите им се залепени на задачите што сте ги направиле погрешно. Сето тоа е од желбата да се водат децата и да им се помогне да работат на себе. И, всушност, токму овој инстинкт мами. Прво отворете ги очите за тоа што детето добро го направило, па дури потоа коментирајте ги грешките доколку сакате нивната самодоверба да остане.

Извор



912

X