Децата денес имаат помалку слободно време од претходните генерации, како да се лишени од игра. Но, тие сè уште играат, дури и ако тоа не е на ист начин како нивните родители.

Претпразничен ден, мајката во кујната е зафатена со подготовка на трпезата за прославата, додека нејзината ќерка, синот и нивниот пријател лежат на каучот во дневната соба. Тие се невообичаено тивки и кога мајка ги проверува – јасно е зошто. Иако седеле едни до други, секое дете зјапало во посебен уред.

„Убав ден е надвор, излезете и играјте!“ вели мајката додека нежно ги турка кон вратата. Отпрвин малку се бунат и превртуваат со очите, но на крајот – следните два часа ги поминуваат среќно трчајќи низ дворот и играјќи фудбал. Како да заборавиле колку уживаат во слободното попладне на отворено.

„Ова не треба да нѐ чуди, имајќи предвид дека од средината на 60-тите години на минатиот век секоја деценија постепено им одземавме сѐ повеќе слободно време на децата. Учебната година и денот станаа подолги, го отстранивме одморот и развивме верување дека нашите деца се во опасност ако не ги гледаме постојано“, вели д-р Питер Греј, истражувачки професор на Катедрата за психологија и невронаука на Бостонскиот колеџ во Честнат Хил, Масачусетс.

Според д-р Греј, децата се лишени од игра ако немаат барем пет до шест часа слободно време секој ден. Детството треба да биде можност да научиме да бидеме независни и одговорни, да ги решаваме сопствените проблеми и да донесуваме одлуки. А играта е природен начин да се осигуриме дека децата ги практикуваат вештините што се важни за нивно развивање.

Времето за пауза е клучно

Реално, повеќето деца немаат толку неструктурирано време за игра секој ден. Часовите по училиште често се трошат за домашна работа или одење на закажани активности, а во текот на училишниот ден практично нема периоди за одмор.

За жал, одморот и сите негови придобивки се чини дека се ниско на листата со приоритети во модерните училишта. Меѓутоа, ако времето за пауза е целосно исклучено и не му дадеме шанса на мозокот да се ресетира, нема да можеме да обработиме нови информации. Фигуративно, тоа може да се опише како истурање вода во преполна чаша.

Поттикнете ја автономијата на играта

Па, како можат родителите да им помогнат на своите деца да не бидат лишени од игра? Како да се избегне лишување од игра, состојба која може да доведе до депресија и анксиозност – во свет кој сè повеќе ја цени продуктивноста над неограниченото слободно време? Изненадувачки, една од најдобрите работи што можеме да ги направиме е да им дозволиме на нашите деца да играат – на отворено, внатре или дури и онлајн – без наше присуство во комбинација.

Ако има возрасни наоколу, тогаш тие ќе им кажуваат на децата што да прават, дури и ако тоа е добронамерно. Меѓутоа, кога децата си играат со други деца, тие преговараат и смислуваат како да направат нешто што сите заедно го сакаат. Или ако играат сами, откриваат што сакаат да прават или во што се добри, што може да обезбеди основа за идна кариера, можеби.

Независната игра на отворено е клучна за децата

Многу родители се во големо искушение – како да не бидат вклучени во секој аспект од животот на нивните деца. Сепак, играњето без надзор во безбедна средина им дава приватност на децата, што е особено важно како што тие растат. Важно е да им дозволиме на нашите деца да бидат автономни со своите пријатели. Тоа не значи дека сме отсутни родители, напротив. Ние само им даваме простор да растат.

Извор