Се случува сè да е идеално и да ви се чини дека не може да биде подобро, но еден ден сè ќе се сруши и ќе се случи невозможното. Можете да пронајдете личност со која сакате да имате дете и таа желба ја споделувате и двајцата. Почнувате да го уредувате заедничкиот живот, да живеете заедно, да планирате заедно бидејќи никако поинаку и не сте замислувале да имате дете. Иако бременоста е благословена состојба, често не е ниту мирна ниту пријатна. Од многу мајки што ги познавам, повеќето доживеале разни проблеми во бременоста.

Жените кои на прв поглед имаат уреден семеен живот и внимателен сопруг, знаат и себе и него да го доведат до лудило бидејќи во тие месеци хормоните навистина дивеат. Некои имаат мачнини проследени со повраќање, што ги отежнува секојдневните обврски. Некои жени се ужасно сонливи и исцрпени во првите три месеци, што едвај преживуваат. Често имаме и засилено сетило за мирис и ни се јаде поинаква храна.
Многу брзо откако открив дека сум бремена кај мене се појавија првите симптоми кои многу влијаеја врз моето однесување и моите дневни рутини. Телото се подготвуваше за она што ме очекуваше. Требаше да го забавам ритамот на обврски и да почнам да консумирам здрава храна. Не го сфаќав тоа премногу сериозно, па продолжив со истото темпо, а паралелно со тоа имав многу голема потреба за внимание од другите луѓе. Бев возбудена и среќна, но истовремено се плашев од сето она што ќе треба да го направам за да му обезбедам на детето сè што ќе му треба. Читав, симнував апликации и барав информации на интернет. Моите активности двојно се зголемија и тоа почна да се одразува врз моето расположение.

Хормоните никако не ми помагаа, ретко кога бев смирена и сталожена. Од тогашниот партнер барав љубов и внимание кои самата не си ги давав. Тој не знаеше да се носи со тоа и кавгите се таложеа, а моето расположение беше сè полошо. Не размислував за тоа дека бременоста и тоа што доаѓаше и за него беше шок, само што неговото тело беше секојдневно и без хормони, и за него доаѓањето на детето беше нешто што ќе се случи, некогаш – подоцна. Се разделивме, и детето и јас останавме сами.

Ако поминувате низ нешто слично, обидете се да мислите на себе, да побарате помош од други луѓе во кои имате доверба дури и кога нема да ви биде пријатно. Побарајте психолошка помош ако сте преплашени. Треба да знаете дека и на мајките што имаат сопрузи им е тешко и дека повеќето работи ги прават сами.

Ќе ви недостига друштво на возрасни, па затоа најдете пријателки на кои ќе можете да им пратите порака и на полноќ кога ќе најдете некој смешен напис кој ќе сакате да го споделите со некого. Испраќајте им ги сликите од детето на вашите роднини, особено на постарите тетки и чичковци, кои ќе бидат воодушевени дека сте се сетиле на нив, а со нив ќе ја споделите и радоста од првите чекори и насмевки. Откажете се од стерилизација на цуцлите и мислете на исхраната на детето, но и на вашата. Детето нема да се сеќава какви работи имало кога било мало, па затоа направете сè да ви биде што поедноставно. Сè ќе помине, и околу првата година ќе ви биде најтешко, а подоцна физички ќе ви се олеснува, но психолошкиот напор допрва доаѓа. Сетете се да уживате во босите ножиња, а не само да стравувате дали треба брзо да му облечете чорапчиња за да не настине.

Најважно од сè, бидете свесни дека сте одлична мајка!