Разликите меѓу децата не се само прашање на перцепција, туку науката го потврдува ова. Долгорочните истражувања покажале дека разликите во темпераментот може да се забележат уште во првите месеци од животот. Приближно 40 % од децата во една спроведена студија биле мирни и лесно се приспособувале на нови стимули, додека 15–20 % покажале зголемена чувствителност, реагирале побурно на светлина и звуци и имале тешкотии да се смират.

Може ли да се промени темпераментот?

Експертите истакнуваат дека темпераментот не може целосно да се промени, но однесувањето и емоционалните реакции на детето можат да се омекнат и обликуваат преку воспитување. Клучните фактори се: доследност, емпатија, позитивна комуникација и поддршка од околината (родители, воспитувачи, наставници и врсници).

Децата што се пореактивни и емоционално интензивни на рана возраст можат да научат подобро да управуваат со своите емоции со текот на времето со поддршка и разбирање.

Кога едно дете бара повеќе внимание

Кај децата што имаат поинтензивен темперамент, родителите често се соочуваат со предизвици како што се почести испади на бес, тешкотии со спиењето, зголемена потреба за движење или тенденција кон предизвикувачко однесување. Ваквите деца се посклони да ги „тестираат границите“, што може да доведе до родителска исцрпеност, но и чувство на вина ако другото дете се чувствува запоставено. Во такви ситуации важно е:

-да се препознаат потребите на секое дете поединечно,
-да се приспособи пристапот без споредба,
-да се обезбеди дополнително време и внимание на детето на кое му е потребно, но и активно да се вклучи другото дете во заеднички активности.

Совети од експерти: како да се олесни секојдневниот живот

Експертите препорачуваат неколку пристапи што можат да им помогнат на родителите:

Доследност и емпатија: Децата што поинтензивно ги доживуваат емоциите најдобро реагираат на јасни граници и нежен, но цврст стил на родителство.

Предвидливост: Рутините и промените објавени однапред им помагаат на децата да се чувствуваат побезбедно.

Флексибилност и компромиси: Приспособувањето на барањата на ситуацијата не значи попуштање, туку знак на почитување на потребите на детето.

Фокус на разбирање: Наместо да прашувате „Зошто се однесуваш вака?“, покорисно е да прашате „Што ти треба?“ или „Како можам да ти помогнам?“

Грижа за себе: Родителите треба да го негуваат сопственото емоционално здравје за да можат да останат трпеливи и присутни во своето родителство.

Одгледувањето дете кое бара повеќе може да биде исцрпувачко, но може да биде и можност за личен раст. Ваквите деца честопати нè учат повеќе за трпението, сочувството и приспособливоста. Важно е да знаете дека не сте сами – поддршката од професионалци, партнери и заедницата може да биде клучна во создавањето избалансиран и здрав семеен живот.

Автор: Карина Шиждрак

Извор