„Секоја година се преправам дека сум болна и одам во болница на одмор. Цела година никој не ми помага со децата. Се изморувам на море, тоа е сè – освен одмор. Одам во болница, маж ми зема годишен одмор и се грижи за децата, а свекрва ми му помага.

Јас сум ѝ снаа, зошто би ми помогнала? Болницата е прекрасна за мене. Секоја година ги спијам сите 14 дена таму. Попатно правам анализи и ги снимам некогаш бубрезите, некогаш желудникот, зависи што ќе кажам дека ме боли. Добро е да се прегледате. Ја одморам душата, ги полнам батериите и се враќам дома.

Пред да ме нападнете за одморот на маж ми: тој има зимски и летен. Јас немам друг одмор. Болничката храна ми одговара. Моментално сум на инфективното одделение. Демек повраќам. Ве љубам.

Мајка на три деца“.

Овој смешен статус на социјалните мрежи од пред неколку години го споделија илјадници жени, додека помал дел ја осудуваа мајката и ја етикетираа како лоша мајка. Шегите и смешкањата всушност кријат во себе плач, а зад нив има многу неискажани воздишки: „и јас би сакала две недели одмор…“

Истражувањата покажуваат дека жените имаат помала веројатност да си дозволат слободно време за себе во споредба со мажите, а овој јаз се зголемува кога ќе стапат во брак и ќе станат мајки. Оженетите мажи имаат просечно пет слободни часа неделно повеќе од нивните сопруги – на што многу жени на Балканот со неверување ќе прашаат:

-Само пет? Да, бидејќи женското „слободно време“ сè уште често е поврзано со семејството.

Голем број жени, дури и кога ќе најдат слободно време, потсвесно имаат обврски кои ќе ги спречат да се опуштат и чувствуваат притисок да го прекинат тоа „уживање“ за да се вратат на поважната работа. Или, уште полошо, ќе почувствуваат каење.

Во моменти кога генерално преовладува хаосот и култот на прекумерната работа, а од жените дополнително се очекува и успех во кариерата покрај целата работа околу домот и семејството, притисокот е поголем. Покрај тоа, расте придружен со срамот, затоа што на социјалните мрежи има успешни деловни жени чии куќи блескаат, чии деца се добро воспитани, чии сопрузи се згодни во пеглани кошули и сите се смешкаат како во реклама за паста за заби.

Главната причина зошто жените имаат помалку слободно време лежи во домашните обврски и работата околу децата, за кои многумина тврдат дека сè уште ги преземаат во поголема мера, за разлика од мажите.

Автоимуните болести се резултат на „голтање“ негативни чувства

Веќе знаете: колку пати не сте побарале помош, колку пати сте ги жртвувале времето и енергијата и дома и на работа, колку пати сте го одложиле или откажале излегувањето со пријателите, за конечно да се сретнете и потоа да мислите дали децата вечерале и заспале, или одговарале на пораки во 22 часот.

Познатиот канадски лекар и писател Габор Мате се осврнал на оваа женска тенденција на „самозанемарување“ и ја поврзува со хронични болести.

Занемарувањето и оптоварувањето доведува до стрес, го нарушува менталното здравје и предизвикува физички болести. Осврнувајќи се на статистиката дека жените убедливо водат во инциденцата на автоимуни болести и имаат поголем ризик да заболат од посттрауматско стресно нарушување, тој се прашува дали можеме да зборуваме за индивидуална патологија ако зборуваме за половина од човештвото, особено ако знаеме дека автоимуните болести се резултат на „голтање“ на негативните чувства.

Од жените се очекува да молчат за своите фрустрации и да го апсорбираат стресот од околината, а интересно е што токму оваа средина е главниот извор на стрес во животот на жените. Истражувајќи зошто мажите закрепнуваат од, на пример, операција на срце побрзо од жените, неговите колеги дошле до одговорот: „повеќето мажи по операцијата одат дома кај нивните сопруги кои се грижат за нив. Од друга страна, жените одат дома, каде што повторно стануваат чувари на другите членови на семејството“.

Вистинската жена е вредна, самопожртвувана, ги става другите пред себе, може сè сама, таа е кралица. Најлошиот дел од оваа приказна е што самите жени си ја продале приказната. Ако имаме море од обврски, тоа значи дека сме им потребни на другите. Важни сме. Не смееме да ги разочараме другите.

Веднаш го знаев одговорот на фразата: „Посакувам почесто…“

Затоа што сето тоа влијае врз нашата самодоверба, но за жал – зборува и за самодовербата. Некои од нас се преоптоваруваат затоа што работата им е бегство од самите себе, од проблемите и мислите со кои инаку би морале да се соочат. Ги сожалуваме другите, но не помислуваме дека ним не им е жал за нас.

Иронијата е во тоа што занемарувајќи се себеси и слободното време, на долг рок му штетиме на сето она за кое толку напорно работиме. Никој не сака да се дружи или да работи со фрустрирана личност, ниту една работа нема да биде завршена толку добро како што би можела да ја заврши одморена и концентрирана личност, ниту едно дете нема да биде среќно покрај несреќна мајка.

Во најмала рака, не сакаме нашите деца да имаат таков однос со самите себе денес или утре, нели? Втората иронија е што има купишта работи за кои трошиме време и нерви – никој друг не се оптоварува (толку) како нас.

Како таа жена која демонстративно престанала да ја чисти куќата една недела, за да сфати дека нејзиното семејство може удобно да живее и во валкана средина сѐ додека не случи некој голем проблем, па да мора да исчистат, барем малку.

Неодамна ѝ го дадов на мајка ми лексиконот „100 причини зошто те сакам“. И додека на некои прашања беше тешко да се одговори – потсетувањето на моменти од минатото, наоѓањето на вистинските зборови, изборот на само едно нешто – на прашањето „Посакувам почесто да…“, веднаш го знаев одговорот.

Почитувани читателки, ви го посакуваме истото. Немојте да се потценувате и запоставувате себеси и слободното време за да не завршите како таа мајка на три деца на почетокот на приказната. Денес е најдобриот ден да започнете со оваа промена.

Автор: Лидија Чуло

Извор