Доктор Ранко Рајовиќ е автор на програмата за учење НТЦ, која се применува во многу училишта во Словенија, тој е специјалист по интерна медицина, магистер по неврофизиологија и доктор на спортски науки.

Но, тој е и татко на четири деца. И иако е еден од организаторите на кампот на НТЦ, многу отворено кажува дека во оние семејства каде што има повеќе деца кампот веќе постои, секој ден.

Сами го решаваат првиот круг на проблеми

„Пораснав со тројца браќа. Тоа е толку многу палавост и толку игра, што секогаш им го велам тоа на родителите, а тие пак што имаат едно дете не знаат – „колку повеќе деца, толку полесно ви е“. Луѓето не го разбираат тоа, дека во семејства со повеќе деца тие самите се грижат еден за друг. Кога станува збор за моите деца, јас не ги знам сите работи што тие ги прават и секоја пакост што ја прават, затоа што тие сами ја решаваат таа прва рунда на ситуации, па не им кажуваат на мама и тато. И тоа е голема помош за родителите“ – изјавил Ранко Рајовиќ во ТВ-емисија.

Зборувајќи за своето искуство, Рајовиќ се присетува како неговата ќерка Ива била од голема помош додека растел најмладиот син Данило, бидејќи на родителите им го привлекла вниманието кога проценувале оти тој направил нешто за што тие треба да знаат.

„Затоа често се прашував како родителите кои имаат едно дете успеваат да направат сè, кога треба постојано да се грижат за сè што направило детето. А тоа не е добро за развојот на детето. Затоа повеќе браќа и сестри значи и подобра подготовка за животот“ – истакнува Рајовиќ.

Тој, исто така, ја разбира потребата на современите родители да вложат многу од својата енергија во воспитувањето на детето.

„Кога мајка ќе роди дете, се лачи големо количество окситоцин. Тој служи за врзување на мајката со бебето. Ова важи не само за луѓето, туку и за секој вид на Земјата“, вели Ранко Рајовиќ.

„Нема грешка во биологијата и хормоните си ја вршат својата работа. Така, мајката која го примила хормонот се врзува за детето. Како тоа изгледа? Бебето плаче, па кој прв ќе скокне да види зошто? Мајката. Ладно е во собата, кој ќе оди прв да провери дали бебето е покриено? Мајката. Бебето штотуку паднало, кој прв скокнува да го земе. Мајката. А тоа е окситоцинот. Таа е насочена кон детето и таткото тоа го гледа. И гледа дека мајката малку претерува, па се обидува да го избалансира сето тоа. И кој него го поткопува? Мајката“ – изјавил Ранко Рајовиќ.

Се присетил и на детството кое го поминал со тројцата браќа во Словенија. Често оделе во шума и собирале костени, а на крајот од денот доаѓале дома со прсти полни игли, кои мајка им, им ги отстранувала со пинцета.

„Тоа е растењето и никој не нѐ заштити. Затоа велам дека ако мајката има едно дете и целиот окситоцин е насочен кон тоа дете, тоа е презаштитено. Да се ​​потсетиме како беше одамна, но не мислам на нашите мајки, туку на нашите баби. Мајка раѓа едно дете и целиот окситоцин е насочен кон него, но набрзо раѓа друго и сега тој окситоцин е насочен кон другото. Таа сè уште го сака првото дете, но хормонот сега е насочен кон второто. Па трето, па четврто, седмо, осмо… А што мислите, кое ќе биде најразгалено? Нашиот народ го знаеше тоа. Па најмладиот, затоа што целиот окситоцин е насочен кон него“ – објаснил Ранко Рајовиќ.

Децата единци, истакнува Рајовиќ, често се презаштитени, па може да се случи тоа да му наштети на нивниот биолошки развој.

Извор