Во времето пред паметните телефони, интернетот и видеоигрите, детството се живеело на улиците, игралиштата и дворовите. Во текот на 80-тите и 90-тите години децата цртале со креда на тротоарите и играле надвор додека не се стемни.

На децата им требало малку простор, многу имагинација и неколку реквизити како гума за бришење, топка или камче за играње. Вистинските пријателства се создавале со трчање, скокање и викање „уште само пет минути!“ додека сонцето исчезнувало зад покривите.

Народна – Тимска игра на брзина, рефлекси и прецизност. Два тима фрлаат топка еден кон друг, а играчите што се погодени се елиминирани. Целта: да се биде последен што ќе остане. Совршено за вежбање, развивање тимски дух и забава за време на училишните распусти.

Плочка – Парче креда и малку тротоар беа сè што беше потребно за оваа вежба за рамнотежа и концентрација. Камчето се фрла во обележано поле, а потоа полињата се скокаат на едната нога. Игра која истовремено тренира моторни вештини и трпение.

Расипан телефон – Децата седеа во круг и ја шепотеа дадената реченица. Последното ќе кажеше гласно што слушнало – со задолжителен излив на смеа на искривената порака. Игра која развиваше слушање и покажуваше колку непрецизна може да биде комуникацијата.

Криенка – Вечна игра на потрага и напнатост. Едниот брои, другите се кријат – и потоа започнува потрагата! Играчите што ќе бидат пронајдени имаат право да се обидат да избегаат до „базата“ пред ловецот. Криенката беше кралица на вечерните игри, особено додека имаше светлина.

Ластик– Се играше со еластичен ластик, а секој погрешен чекор значеше напуштање на играта. Бараше прецизност, ритам и добра меморија.

Џамлии – Се играше на земја, насочувајќи ги противничките џамлии и обидувајќи се да ги исфрлите од кружното поле. Тој што имаше најмногу освоени џамлии беше крал на улицата. Игра на прецизност, стратегија и колекционерска страст.

Извор