Што правите кога вашите деца фрлаат коцки, врескаат во продавница или ги удираат нивните браќа и сестри? Дали е време за тајмаут или е време да побегнете на пуст остров?

Како треба да изгледа дисциплината тогаш?

– Постојат многу спротивставени информации. Некои експерти велат дека тајмаутот и казните се штетни за децата, додека други велат дека тие се од суштинско значење за воспитување добри деца. Ако сакаме нашите деца да пораснат во љубезни, емоционално интелигентни возрасни, нашите реакции во овие ситуации се важни. Како да знаете што да правите во жештината на моментот?

„Тајмаутите“ се за да ги отстранат децата од ситуации или однесувања за кратко време и да им дадат шанса сами да размислуваат и да се оладат.

Што треба да прави родителот во таква ситуација и кога?

Кога се прават правилно, „тајмаутите“ не се штетни, но контекстот е клучен. Каква е емоционалната состојба на детето? Дали ќе може да се саморегулира? Дали друга едноставна интервенција би го променила курсот на однесувањето?

Тука е и прашањето за темпераментот. Што точно сакате да ги научите децата кога ја користите оваа форма на дисциплина? Но, треба да запомните дека наставниот аспект на дисциплина не може се случи кога детето е под емоционален стрес. Дури и најразумните деца нема да сакаат да слушаат лекции кога нивниот мозок е преплавен со хормони на стрес.

Станете научник за емоции

Марк Брекет, директор на Центарот за емоционална интелигенција „Јеил“, се соочил со булинг како дете. Поради неговата анксиозност кога одел на училиште, глумел пред неговите родители велејќи дека не сака да оди на училиште.

– Викав и врескав, а потоа или ќе ме казнеа или ќе ме удреа. Толку долго ме казнуваа затоа што не знаев како да изразам или да искомуницирам што навистина се случува со мене – вели тој.

Родителите треба да станат сочувствителни научници за емоции и љубопитни истражувачи на искуствата на нивните деца. Кога се поттикнати од однесувањето на децата, родителите често реагираат инстинктивно со казнување. Во тие моменти треба да забележите дека вие се активирате со однесувањето на вашето дете.

Следниот чекор е да пронајдете начин да се деактивирате, да го смените вашиот мозок од режим на борба во режим за решавање проблеми и режим на емпатија. Децата понекогаш не се однесуваат добро затоа што не сфаќаат дека нивните постапки се штетни или несоодветни.

Кога тајмаутот нема да функционира?

Децата учат саморегулација кога нивните родители се саморегулирани. Ако некоја ситуација ги натера родителите да ги надминат нивните граници, тајмаутот нема да биде ефективен. Постои јаз помеѓу вашите очекувања и нивната способност да го исполнат тоа очекување. Кога овие деца ќе бидат предизвикани во неволја, тоа е едноставно физиолошки одговор. Тие тогаш можат да кажат или да направат деструктивни работи што не ги мислат и поради кои се чувствуваат лошо штом ќе се смири нивниот нервен систем.

Кога децата почнуваат да се однесуваат несоодветно, треба да им се даде време да се смират. Во тие моменти не е време да се каже: „Што не е во ред со тебе? Оди в соба.“ Наместо тоа, треба да кажете: „Ќе ти помогнам да се чувствуваш безбедно бидејќи не е добро да го користиш телото на овој начин.“

Дали и родителот ќе остане во „безбедниот простор“, зависи од тоа дали може да остане смирен. Секако, ќе има ситуации во кои родителите нема да се изразат соодветно, но тие треба да се насочат кон создавање емпатија за децата успешно да ги артикулираат своите чувства на здрав начин.

Извор