Другарчиња, мислам дека тукушто ја прочитав книгата што сигурно ќе им се допадне и на оние на кои им е лектира на училиште и на другите книгољупци на кои вешто им се криела до моментот на соочувањето.
Не, нема да ви ја раскажам затоа што имате обврска да ја прочитате, вие, петтоодделенци, а подобро е и за вас, другите, да не ја знаете приказната однапред за да ви остане простор да го погодувате течението на дејството. А оваа книга и тоа како е вешт предизвикувач на играта „погодување“, терајќи ве да го ловите следниот момент од приказната, ненаситно вртејќи ја следната страница.

А што ме наведе да се убедам во тоа што го тврдам?…
Најпрвин, зар би останал некој рамнодушен на наслов „Хотел за кучиња“?

Уште пред да ја завртам толку допадливата корица, веднаш во мислите почнав да ги поврзувам асоцијативните точки додека не ми се покажа една совршена слика. Хотел за кучиња и не е некоја нова измислица, но хотел за кучиња чии хотелиери се деца е нешто сосема ново. И покрај сите предизвици со кои се соочуваат, и покрај искушенијата да постапуваат погрешно, овие деца се пример и за нивните врсници и за врсниците на нивните родители. За илустрација, еве како размислуваат овие „возрасни“ деца:

„Сè беше покриено со дебел слој прав. Колку долго рече стрина Алис дека куќата е напуштена? Шест месеци без никој да ја погледне? Штета ваква куќа да биде празна, помисли Брус. Има многу луѓе во светот што немаат дом и кои би биле среќни да можат барем да преспијат таму.
Во тој миг доби идеја. Ненадејно, како голем наплив светлина во умот. Тоа беше одговорот што го бараше.
За момент стоеше вкочането, размислувајќи. Ќе биде ли возможно? Ќе има многу проблеми. Сепак, и покрај проблемите, во тој момент тоа беше најдоброто решение.
…Во петок попладне ги однесоа кучињата.
’Ќе се вика Петкана зашто во петок го доби својот дом‘, рече Енди. ’О, Брус, ова беше одлична идеја! Петкана и нејзините кутриња ќе мислат дека престојуваат во хотел!‘“

Брус и Енди и нивните другарчиња се деца-херои. Нивните постапки не се секогаш правилни, но се искрени и со добра намера. Токму во тоа е вредноста на овој роман: што ни дава можност да се обидеме да се идентификуваме со овие ликови и да ги промислуваме нивните одлуки. Секој од нив, како и сите нас, има доблести и маани кои се совршено избалансирани, така што не можеме да истапиме со категоричен суд за нивните постапки. Но, затоа, пак, можеме да ѝ дадеме слобода на мислата и да го дискутираме нивното однесување.

Впрочем, за што служат лектирите ако не за долготрајно читачко и животно искуство?! Да, токму така − лектирите служат за архивирање знаења кои можеби нема да ни затребаат веднаш откако ќе ги прочитаме, но сигурно во еден момент во иднината ќе си најдат примена. Лектирата е неодминливо четиво, па затоа често за некои незадолжителни книги знаеме да речеме дека се „лектира“.

Ова издание на „Хотел за кучиња“ е збогатено со неколку прилози што ќе ви го олеснат читањето на оваа и на сите идни книги. Тука ќе најдете кратка биографија за авторот, речник на помалку познати зборови и некои задачи што би можеле да ги работите на часот по македонски јазик, а кои ќе ве наведат потемелно да им се посветувате на книгите.

Брус и Енди, Тим и Деби, Џери и Тифани и сета кучешка дружина одвај чекаат да ви ја споделат нивната авантура.