Хрватскиот професор Жарко Алфиревиќ веќе 25 години работи во Велика Британија како гинеколог и тврди дека ја открил најголемата разлика во здравствените системи на двете земји. Во 1984 година дипломирал на Медицинскиот факултет во Загреб, а во 1989 година со стипендија на Британскиот совет заминал на обука во Ливерпул, каде што остана до денес. Раководител е на Клиниката за гинекологија и педијатрија на Медицинскиот факултет во Ливерпул, а клиничка работа извршува во породилиштето во Ливерпул, едно од најголемите во Европа. Неодамна бил избран за претседател на Академскиот одбор на Кралското здружение на гинеколози на Велика Британија.
– Многумина ќе бидат изненадени од мојата споредба на британскиот и хрватскиот здравствен систем кога станува збор за грижата за трудниците. Мислам дека најголемата разлика доаѓа од односот меѓу лекарите и акушерките. Имено, во британскиот тим нема општи гинеколози и приватни гинеколози кои се грижат за здрави трудници. Сето тоа го прават акушерки кои вршат антенатална нега, спроведуваат породување, шијат епизиотомии и обезбедуваат постпородилна нега, вклучително и грижа за доењето. Не само во болница, туку и дома. Во болницата во која работам, со повеќе од 8.300 породувања годишно, работат околу 300 акушерки кои се составен дел од нашиот тим. Ова им овозможува на повеќето трудници да имаат континуирана нега, а во болница доаѓаат само во случај на тешки компликации. Повеќето здрави трудници поминуваат помалку од еден ден во болница по породувањето, а воопшто не одат на гинеколог. Тоа ни овозможува нам, лекарите, да се занимаваме само со вистинска патологија и да бидеме експерти во својата област, бидејќи не се оптоваруваме со грижата за здрави жени“ – пишува професорот Алфиревиќ за „Јутарњи“.
Како што наведува, акушерките ја третираат бременоста како нормален физиолошки процес, додека лекарите во сè гледаат потенцијална опасност, па понекогаш има професионални конфликти. Додека тој се грижи само за жени со тешки компликации, здрави трудници се породуваат на другиот крај од болницата, секоја во посебна просторија со бања, со партнерот и нејзината бабица. Лекарот се повикува само кога се појавуваат компликации. Основниот принцип е дека мајката, бебето и партнерот се центарот на сè, а персоналот е тука да помогне само доколку е потребно и што е можно помалку.
„Сигурен сум дека многу трудници од Хрватска не би уживале во британскиот здравствен систем. Прегледите се релативно ретки, ултразвук не може да се направи без медицинска индикација, а здравите трудници немаат свој гинеколог. Нема нарачка преку интернет. Во капиталистичка Велика Британија, каде што владее профитот, во медицината важи старото социјалистичко правило – за секого според потребите, а не според неговата способност за плаќање. И не се сеќавам кога последен пат прегледав или породив здрава трудница“, објаснува професорот.
Гинеколошка заштита обезбедуваат општи лекари, со минимален број прегледи. Од 1948 година здравството е целосно бесплатно и едно од најефикасните во светот, истакнува професорот.
912