Некои луѓе се кардинални точки, тие ги претставуваат нашите чувства и нашите емоции во својот максимален интензитет. Бабите и дедовците ѝ припаѓаат на оваа категорија „луѓе-куќи“, единствени, блиски и незаборавни.
Бабата и дедото симболизираат генерациска унија низ хартијата во која е замотана бонбоната, погледите на соучесништво, допуштената игра и разбирањето, во име на тој голем консензус кој многу ги иритира родителите. Тие прават нашите сеќавања да бидат полни со задоволства, радост и нежност.
Приказни полни со неочекувани пресврти, бела коса која се вее на ветрот и очи кои сјаат на сонцето, за време на прошетката каде што ја чувствувате топлината на раката која дава љубов и разбирање.
Нивниот најдобар и најголем подарок: корени кои го обележуваат срцето на внукот како емотивен печат на неизбришаниот мирис од заеднички тајни, мали детали, посветеност, почитување и безусловна љубов.
Бабите и дедовците имаат докторат по љубов
Образовниот стил на бабите и дедовците нуди важни предности за детето. Зошто? Затоа што тие се грижат за своите внуци и им пренесуваат многубројни лекции, како што се:
– Интереси (градинарство, готвење, шетање итн.);
– Традиции и семејни приказни: децата се фасцинирани од приказните за своите родители кога биле деца.
– Песни, игри и приказни од минатото исполнети со убавина и поуки.
Од друга страна, нивната семејна улога и акумулирано искуство им овозможуваат да применат многу позитивен образовен стил. Тоа е така затоа што бабите и дедовците имаат тенденција да:
– Имаат повеќе трпение и помалку стрес во секојдневниот живот. Тоа им овозможува да бидат пољубезни со децата и секогаш да го покажуваат својот емоционален интерес преку емпатично слушање.
– Да одржат емоционална комуникација, основниот столб кој им дозволува на внуците подобро да ги разберат бабите и дедовците отколку своите родители.
– Да ги исправат грешките направени со децата преку внуците и со тоа да ја обноват визијата за родителство во некои аспекти.
– Истовремено, бабите и дедовците се помалку критични и повеќе се фокусираат на работите што одат добро отколку на оние што одат наопаку, нагласувајќи им ги на децата силните страни, а не слабостите.
– Уште една убава карактеристика на нивниот стил е што им помагаат на внуците да бидат независни од родителите, како и да се дружат со луѓе од различна возраст.
– Многу често тие се како адвокати за децата, функционирајќи како мост за потврдување на чувствата и компликациите кои претставуваат препрека за соживот и комуникација помеѓу родителите и децата.
– Во случај на криза или семејни проблеми, како развод, бабите и дедовците се неопходна емотивна поддршка за внуците.
Меѓутоа, треба да се биде внимателен – не се само бабите и дедовците тие што оставаат трага во срцата на децата, туку и внуците им враќаат со виталност, радост и неизмерна поддршка. Грижата за внуците значи дека бабите и дедовците повторно го откриваат светот преку чудесна, невина и безусловна љубов.
Понекогаш родителите можат да почувствуваат дека бабата и дедото го крадат нивниот протагонизам, дека преувеличуваат давајќи им на децата сѐ што сакаат и никогаш не велејќи им „не“. Но, секој има свое место и своја улога во животот на детето.
Тоа е навистина неверојатна љубов која децата ја добиваат преку подароци, слатки, парички дадени скришно, најдобри изненадувања, специјални вечери, 4 различни јадења за 4 внучиња, неочекувани подароци и мигови на соучесништво.
Затоа, можете да мислите дека децата ги сакаат поради она што го добиваат, а не поради нив самите, но внуците го обожаваат попладнето поминато во друштво со баба и дедо, тоа е она што навистина им значи.
Меѓу другото, затоа што излегуваат од веќе познатите шеми со љубов, внимание и наклонетост, бидејќи начинот на кој бабата и дедото се сеќаваат на секој детаљ и секој момент го прави детството единствено и посебно место, затоа што се кралеви кои никогаш нема да бидат отстранети од тронот.
Љубовта на бабата и дедото кон внуците е толку огромна, што не може да се избегне и да не се покаже на кој било начин. Со готвење, подароци, слатки, присутност, бакнежи, полни џебови, со внимание и посветеност. Децата ја перципираат оваа великодушност како наклонетост која е бескрајна. Кога бабите и дедовците ќе ги нема, децата не ги губат чоколадите, туку она што бабите и дедовците го претставуваат: разговорите, слушањето и охрабрувачките зборови, љубовта и мудроста.
На крајот, бабите и дедовците се најголеми фанови на внуците, оние што ја зајакнуваат нивната истрајност, талент, одлучност и нивните победи. Никој како баба и дедо толку не обрнува внимание на одлучниот став на внуците, нивните омилени песни и нивните очи што сјаат. Никој не може да гледа во внуците со толкава блажина како бабите и дедовците кои се грижат за нив. Никој не може да биде во состојба така да се изненадува во годините што поминуваат, како печат од прст кој се обликува.
Од тие причини, грижата на бабите и дедовците одржува чиста љубов полна со радост и цели.
Љубезноста која ги создава децата, која ги штити на единствен начин е неопислива. Поради тоа, бабите и дедовците кои се грижат за внуците оставаат неизбришлива трага на нивната душа, емотивна унија. Сите тие пакости и подароци, заедно со времето кога трчале за да ја смират нервозата кај внукот, им овозможиле да функционираат со целосна, чиста и безусловна љубов.
Автори: Ана и Беба Муратовиќ
Слични содржини:
912